"Barwy pani mroku"

Na powierzchni mówią o bieli.
Bieli niczym śnieg.
Jasnej, czasem oślepiającej.
Lecz biel jest łagodniejsza
Od ostrej żółci.
Biel łagodnie pulsuje.
Biel jednym spośród jej kolorów.

Na powierzchni mówią o srebrze.
Srebrze księżyca.
Tak tajemniczym, zagadkowym.
Lecz srebro to kolor skał,
Błysk w ciemności,
Piękny, użyty codzień.
Srebro jednym z jej kolorów.

Na powierzchni mówią o czerni,
Kolorze nocy.
Mrocznej, pociągającej nocy.
Ale noc to nie ciemność.
Jest nędznym cieniem
Mroku prawdziwych jaskiń.
Czerń jednym spośród jej kolorów.

Andrea iluntasuna.
Stworzona z pulsującej bieli
Z grzywą błysków w ciemności.
Przybrana w wielokolorowy mrok jaskiń.

Na powierzchni mówią, nie mając
Wiedzy o pięknie.
Czasem straszliwym pięknie.
Pięknie grozy i strachu mroku,
Pełnego życia.
Nie mają pojęcia o
Całym świecie pod ich stopami