Karczma pod Silberbergiem

[Pedro]

Travor jak zwykle się rozpisał. Ale ma 100% racji, przestań się tym przejmować, załap trochę dystansu do twojego hobby. Jak sam mówiłem, w twoim wieku ludzie są jacy są, trzeba to przeczekać.

[Tristan]

Amen Travorze, amen. Nic dodać nic ująć w Twojej wypowiedzi. A tą "elitarną grupą ludzi" to podwyższasz samoocenę a jak . Tak jak pisali powyżej Leonie najlepszym wyjściem będzie podejście do tego z dystansem. Wiem z własnego doświadczenia, że takie podejście znacznie ułatwia sprawę. Część znajomych miewa momenty "Dorosły chłop a ubrany w szmaty po lasach z piankowym mieczem gania" na co ja niezmiennie odpowiadam szczerym uśmiechem bo coś w tym jednak jest. Ale nie biorę tego do siebie bo najważniejsze dla mnie są moje przeżycia - tego co przeżyłem dzięki larpom, jakie cudowne wspomnienia posiadam, starczyłoby na co najmniej całą trylogię A rozmawiać na tematy LARP, fantastyka i pochodne możesz przecie tutaj z nami no nie?

[Indiana]

Oj, słoneczka, i tak blado wyglądacie przy mnie Ponad 30-letnia baba, która pół wakacji spędza biegając po lesie z plastikowym mieczem i doklejonymi uszami, a do tego płacą jej za to
W sumie fakt, chyba dość ważne jest to, co powiedział Travor - to jest naprawdę trudno wytłumaczyć osobom niezorientowanym. Wiem, ile razy dzwonili do mnie rodzice uczestników z sakramentalnym pytaniem "o co chodzi własciwie w tym obozie i co te dzieci tam robią". Względnie "co zrobiliście z moim dzieckiem, że o niczym innym od pół roku nie słyszę niż ten obóz" I weź wytłumacz o co Ho-dzi
Ale też równie często spotykam się z reakcjami Waszych mam, takimi półżartem, ale tylko pół - "też bym pojechała na taki obóz, przyjęlibyście mnie?" I zawsze nieodmiennie odpowiadam, zupełnie poważnie - "oczywiście, że byśmy przyjęli" i bardzo się ucieszę, jeśli kiedyś któraś mama czy tatuś na serio to zrobią i przyjadą na Silbera
Więc może niezupełnie jest tak źle z tym odbiorem larpowania wśród "normalnych" ludzi

[wampirka]

Z mojej strony trochę inaczej: miałam w swoim życiu pewien krótki <na szczęście :> epizod z fandomem (chodzi mi tu o środowisko RPG'owo-LARP'owo-konwentowe). Przyniósł mi duże rozczarowanie, dlatego mam inną opinię na temar ludzi "bardzozwiązanych" i "bardzoniezwiązanych" z tematem.
Mianowicie: mój wkręt w fantasy zaczął się od RPG i bardzo długo obracał w tym klimacie, z bardzo prostego względu- w moich okolicach LARP'y odbywały się rzadko albo wcale. W każdym razie przez koniec podstawówki i gimnazjum ilekroć zaczynałam rozmowy na ten temat ze znajomymi, spotykało się to z umiarkowanym zainteresowaniem- z klikoma wyjątkami- skąd wzięła się chociażby moja późniejsza grupa.
Ale do sedna: zaczęłam też jeździć na konwenty. Nie wiem jakie macie "konwentowe doświadczenia", ale moje są zarówno z "zaplecza" jako gżdacz czy ze stoiskiem, lub jako zwyczajny uczestnik. I o ile będąc na tyłach tej całej imprezy spotykałam osoby, z którymi dało się sensownie pogadać, to wśród uczestników zainteresowanych tym samym tematem, co ja... Może źle trafiłam, albo nie mam szczęścia do ludzi
Chodzi mi o to, że tak przekonanych o własnej wartości, fajności, nieomylności i ahoh'owatości osób to serio ze świeczką szukać, nawet wśród studentów medycyny
Byłam też na prelekcji, na której pani uparcie udowadniała, że "Podchodzi do kumpla z grupy i mówi: eh, zjechał mi wczorajszy egzamin z 10punktów życia, ale za to mam ze 25PD, a on patrzy na nią dziwnie i jeszcze się z niej śmieje". No kurcze. Niesamowite.
Pomijając moment, kiedy udowadniali, że jeśli nie grasz w RPG przynajmniej 4/5razy w tygodniu to nie możesz nazwać się dobrym MG/graczem.

Konkluzja: Ludzie "mocno osadzeni" w fantasy często zaczynają traktować to jako swoją JEDYNĄ pasję i cel życia, uważając, że wszyscy, którzy nie potrafią dostrzec w fantasy jedynego i słusznego piękna, nie są godni ich uwagi.
Nie wiem, czemu tak jest, ale jest i już
A w momencie, kiedy sami zaczynamy rozmowę z wysokiego C "nie będę ci tłumaczył, co to LARP i tak nic nie zrozumiesz", to wyrabiamy sobie jakąś określoną opinię. Do tego dochodzi pewnien stereotyp, z którym- no trudno- musimy się jakoś zamierzyć
A co do ludzi "bardzoniezwiązanych" to doszłam do wniosku ostatnio, że czasem łatwiej opowiadać o fantasy kompletnym laikom Rzecz jasna, nie twierdzę, że od razu zaczną grać w RPG czy kompletować strój na LARP'a, ale nie spotkałam się jeszczez reakcą "o rany co za głupoty bredzisz".

A tlumaczenie znajomym, "o co chodzi w tej pracy, bo Twoja mama mówiła mojej, że udajesz elfa, jest bardzo zabawne"

[Hodo]

[Leon]

Ja ogólnie gadam rzadko o fantastyce zazwyczaj gadam o dziewczynach(z mojej szkoły) o koszykówce ale jak raz kiedyś chcę pogadać na temat np. LARPU to od razu gadają ,że to zabawa dziecinna(chodzenie z patykami po lesie) .

[The124C41]

Co się tyczy tematyki którą poruszyli wampirka i Travor, mianowicie sugestii bycia zbyt zainteresowanym jedynie fantastyką oraz propozycji znalezienia innych zainteresowań(cytaty poniżej)

Cytat:

Konkluzja: Ludzie "mocno osadzeni" w fantasy często zaczynają traktować to jako swoją JEDYNĄ pasję i cel życia, uważając, że wszyscy, którzy nie potrafią dostrzec w fantasy jedynego i słusznego piękna, nie są godni ich uwagi.

Cytat:

Nie powinieneś ograniczać się tylko do takiej tematyki, i dziwić się, że nie każdy chce na ten temat z Tobą gadać, albo traktować Cię poważnie.

Uwierzcie mi, mimo teoretycznie bycia po tym pokrzywdzonym spektrum, wiem jak irytujące jest mieć znajomego który ma wąskie zainteresowania których się nie podziela. Mam ochotę go udusić kiedy mi przeszkadza aby paplać o rzeczach które mam serdecznie gdzieś, kiedy absolutnie odmawia poszerzenia zainteresowań i zamęcza mnie bzdurami. I dlatego właśnie bardzo staram się nie wywierać takiego wrażenia. Rozwiązanie jest proste: ograniczam tematykę rozmów w zależności od rozmówcy. Kiedy rozmówca nie chodzi na LARPy, nie wspominam o LARPach. Kiedy nie gra w erpegi, nie gadam z nim o erpegach. Kiedy nie lubi science fiction i fantasy czy tematyki pisarskiej, staram się prowadzić dyskusje na inne tematy. Kiedy nie uznaje żadnych z nich... po co w ogóle utrzymuję kontakt z tą osobą?
Popraw mnie jeżeli się mylę, ale doszłam do wniosku, że owi "kumple" o których wspominasz, należą właśnie do takiej kategorii. Może poszukanie zainteresowań które wszyscy dzielicie pomoże. Jeżeli twoim problemem jest wyśmiewanie i nieprzyjemności, wierzę że to może pomóc.

Jeżeli zaś twoim problemem jest że nie możesz porozmawiać z nikim o larpach, bo się śmieją - zrób to co ja robię od lat i poszukaj innych. Jak widać, masz dostęp do internetu, więc używaj go. Już na tym forum możesz podyskutować o larpach. Google mi wyrzuciło mnóstwo wyników. Na pewno znajdziesz kogoś, jeżeli tylko będziesz szukać.

Przepraszam, jeżeli mój post niczego nie wnosi.

[Leon]

Mi chodzi ,że nie mogę porozmawiać o fantastyce bo moi koledzy nawijają o Grach komputerowych .

[Aerlinn]

Połącz jedno z drugim i nawijaj o cRPGach

Dobra, mój post też niczego nie wnosi. Przepraszam.

[Marin]

Aj tam Aerlin

Zgadzam się z Natalią, że jeśli nie jesteś w stanie znaleźć wspólnego tematu z jakąś osobą to po co w ogóle kontakt trzymać? A jak ktoś się nie interesuje tym co Ty to trudno, mamy internet nie? W sumie na tematy RPG czy LARP rozmawiam tylko przez internet z osobami z obozu. Wiesz trzeba się pogodzić z tym, że nie wszyscy muszą chcieć rozmawiać o tym czym Ty się interesujesz, bo może im to delikatnie mówiąc zwisać i powiewać. Trzeba się z tym pogodzić i szukać innych rozwiązań

[Viron]

[wampirka]

Może dlatego, że Travor ma trochę racji w tym, co napisał. W dodatku grzecznie podkreślił, że chodzi o kwestię "charakterologiczną", to się nikt nie powinien obrażać ^^"
Poza tym, nawiązał też do wieku -a serio jak masz 13lat, i rzeczywiście interesujesz się mocno LARP'em/fantasy to jesteś raczej postrzegana jako dziewczyna zajmująca się czymś "bardzoniekobiecym" -bo przecież nie jest to taniec/rysunek/fotografia/śpiew. A wtedy stajesz się odrobinę "niekobieca" Choćby z powodu przebywania w towarzystwie facetów.

I kolejna porcja newsów z mojego ukochanego fandomu: nie stworzysz prawdziwego związku, jeśli obie strony nie będą siedziały w fantasy/RPG/LARPie po samiutkie uszy
Więc tego.

[Indiana]

[The124C41]

Cytat:

Dyskusja ciut się oderwała od pytania Leona, widzę

To ja może wrócę aby doradzić biedakowi. Może nie jestem tutaj największym ekspertem, albowiem zawsze widywałam gry komputerowe oraz RPG jako dziedziny powiązane ze sobą, i wplatam doświadczenia w jednej dziedziny w drugą. Zgadzam się z tym że nie są one porównywalne we wszystkich aspektach, lecz jestem pewna że da się wprowadzić znajomych w tematyki erpegowe porównując to z grami (oczywiście, zależy to od gier. Fana RTS'ów czy FPS'ów trudniej tym zainteresować, za to miłośnik cRPG statystycznie chętniej by spróbował zagrać w papierowego erpega czy larpa). Jeden z moich znajomych raz znalazł autorski system oparty na swojej ulubionej serii gier, i zagraliśmy parę sesji.

Druga porada to dosłownie powielenie rady Aerlinn - nawijaj o cRPG'ach! Jest wiele gier znajdujących się w świecie fantastycznym bądź fantastycznopodobnym, i wiele jest tak popularnych, że twoi koledzy powinni je znać. Dragon Age chociażby, nawet Diablo którego trzecia część ostatnio wyszła... oczywiście, dupa blada jeżeli się okaże że nie są zainteresowani cRPG'ami.

[Bryn]

Możesz znaleźć też inne zainteresowania.Bo tylko LARP to, według mnie, trochę mało.

Trochę offtopując: The 124C31, ze łzą w oku przypominam sobie chwilę, kiedy mój miejski elf został bannem swojego rodzinnego, fereldeńskiego obcowiska

[Travor]

<edit>

W sumie na początku bym dopowiedział że też nie zostały mi najlepsze wrażenia po moich zetknięciach z warszawskim fandomem larpowo-rpgowo-jakimśtakim. Mimo że generalnie bawię się w to samo, to mówiliśmy kompletnie innymi językami. Nie sposób było i w tym przypadku zwrócić uwagi że - jak pisała Wampirka - wszyscy razem i każdy z osobna był tam największym larpowcem, szermierzem, czasem nawet historykiem (tu wyjątkowo bolało) w tej części Europy. Jednocześnie byli to ludzie strasznie ograniczeni, zamknięci w swoim środowisku ew. swoim świecie. Niepokojąco duży procent ludzi którym coś w życiu nie wyszło. Perełki pokroju:

Cytat:

I kolejna porcja newsów z mojego ukochanego fandomu: nie stworzysz prawdziwego związku, jeśli obie strony nie będą siedziały w fantasy/RPG/LARPie po samiutkie uszy

na porządku dziennym.
To, że można było z nimi pogadać o LARPach i się nie "śmiali", niewiele ratowało Przynajmniej jeśli chodzi o mnie
Szczerze mówiąc, i to już bez tam jakiejś wazelinki, jedną z rzeczy które bardziej cenię w Silberze jest właśnie to, że tworzący go ludzie mieli dużo więcej wspólnego z rekonstrukcją historyczną niż stricte larpową społecznością. To się bardzo odbija na tym jak tu wszystko w ogóle wygląda, głównie fabularnie ale też - co dla mnie osobiście bardzo ważne - estetycznie. Na duży plus.

No, a teraz trochę sobie popracuję na łatkę starego-młodego szowinisty

Indiana napisał/a:

I jeśli już w te kredki idziemy, to może jednak jest odwrotnie, nie "stajesz się, bo grasz" tylko grasz, bo taka jesteś?

W stronę tego znaczenia się przechylałem kiedy o tym wspomniałem.
Wyjaśnię szerzej o co mi chodziło.
W kobiecości (i męskości) tak określonej chodziło mi o symbolikę jedności, pełni, zrealizowanej jako połączenie przeciwieństw, jednocześnie uzupełniających się, słońca i księżyca, miecza i tarczy, ognia i wody, ducha i materii, nieba i ziemi, istoty ukształtowanej by walczyć i zabijać oraz istoty ukształtowanej by rodzić i ochraniać, nawet pierwiastka aktywnego i pierwiastka biernego, generalnie głębokiego dualizmu płciowej symboliki.
I teraz, gdy tak patrzę na te niektóre larpowe kobitki, jak tam biegną, drą się na tych faciorów, okładają ich tymi kijami, a z charakterów to i nieraz takie że chowaj się pan bo patrzy w tym kierunku, to mam nieodparte wrażenie że one zdecydowanie realizują w sobie symbolikę określaną (umownie, tak właściwie) jako "męską" w znacznie większym stopniu niż niejeden mężczyzna To jakby taki wymiar, w którym użycie przymiotnika "niekobieca" nie ma mieć znaczenia pejoratywnego, "obdzierającego", tylko zawierać w sobie suche fakty w kwestii charakterologicznej. Jak kto na to patrzy i co w tym widzi to już tam, inna rzecz.
I to, co chciałem tam wyżej w nieco krótszej formie przekazać Leonowi, to właśnie to, że grono dziewczyn zajmujących się LARPami, jest jednym z - moim zdaniem - bardziej owocujących w "realizujące-w-sobie-symbolikę-określaną-jako-"męska"-dziewczyn" środowisk. Aczkolwiek, jak to zawsze w życiu bywa, nie jest to jakaś stalowa reguła. Oczywiście. I to, czy znalezienie dziewczyny którą można pogadać o LARPach, jest rzeczywiście takim szczytem szczęścia, to kwestia jego osobistego spojrzenia na tę kwestię.

A teraz, pozwolicie, pójdę zabić okna, w razie gdyby jakieś ciężkie przedmioty zaczęły obierać swoje trajektorie w kierunku moich szyb

<Ja naprawdę rozumiem potrzebę ciętej riposty, ale proszę nie prowokować kolejnych niemiłych scysji na forum. Dzięki. Indi>

[Hodo]

[Travor]

[wampirka]

Indiana, myślałam, że tego newsa z Triconu to Wam sprzedałam już na którymś spotkaniu fabularnym

A co do "kobiecości" to chodzi mi o to jakie zainteresowania są uważane za takowe.
I o stereotyp, generalnie. Ho-do, zdaje się, że nikt nie rozkminiał tego, czy panie na LARPach chcą być postrzegane jako kobiece cy męskie, tylko jak są postrzegane, jeśli już biegają po lesie.

[Hodo]

[The124C41]

A ja tu się staram utrzymać dyskusję na temacie. Staram się unikać spamu i offtopu. Staram się nie dać skusić do flamewara. Naprawdę, mam bardzo silną wolę - ta świnia robi ze mną co zechce.

A więc. Czytając posty wampirki i Travora, trudno mi było uwierzyć w te zeznania. Moje doświadczenia z konwentów są niesamowicie pozytywne, nawet jeżeli poziom samych wydarzeń nie spełniał moich wyśrubowanych oczekiwań, to ludzie robili na mnie wspaniałe wrażenie. Życie ukształtowało moją opinię na temat ludzkości następująco: większość to bezwartościowe dranie - lecz ci których spotykam na konwentach udowadniają mi, że ta chwalebna mniejszość zrównoważa jakością ową większość. To właśnie te konwenty sprawiły że nabyłam umiejętności funkcjonowania w społeczeństwie, albowiem społeczeństwa konwentowe to jedyne społeczności do których świadomie i z własnej woli należałam. I bez względu na to czy to była ogromna przyjaźń, czy jedynie krótka rozmowa w kolejce, każdy kontakt międzyludzki jaki tam nawiązałam zostawił jedynie pozytywne emocje. Ale być może ja miałam szczęście obcować tylko z przyjemnymi osobami.

Teraz przenieśmy się do właściwego flejmu. Lubię się uważać za osobę w miarę obeznaną kulturowo, zatem z dumą mogę stwierdzić że w miarę zrozumiałam o co chodziło Travorowi w tej wypowiedzi o symbolice. I uważam to za ważną część kultury. Jednakże czy to oznacza że powinna nadal być stosowana we współczesnym świecie? Sama waga kulturowa tutaj nic nie znaczy - Kodeks Hammurabiego jest niezwykle ważnym znaleziskiem historycznym i kulturowym, ale osoba która usiłowałaby stosować się do zawartych w nim praw, zostałaby okrzyknięta barbarzyńcą. Mi osobiście owe nieaktualne już ideologiczne dziedzictwo kulturowe nie przeszkadza, i nie uważam że powinno być zapomniane, lecz sądzę iż stosowanie tego we współczesnym społeczeństwie nie jest wskazane.

Co się tyczy samych kobiet w LARPie - wybaczcie mi, jeżeli moja opinia w jakikolwiek sposób komukolwiek uwłacza - ale kiedy ja widzę kobietę grającą w LARPa, nie myślę "O, kobieta gra tam w LARPa!", lecz "O, ktoś gra w LARPa!". Staram się tutaj być wierna zasadzie "jak Kuba Bogu tak Bóg Kubie" i traktować ludzi w sposób którego sama oczekuję - w tym przypadku: nie myślenie o ludziach jako o kobietach/mężczyznach/grubych/chudych/brzydkich/ładnych, lecz oceniać ich po charakterze. Nie wspominając też o tym, że wyznaję odróżnianie gracza od postaci, zatem to nie Kaśka z trzeciej F gania po lasach i wali ludzi kijami, lecz Barbarzyńca Ragnar. A że Barbarzyńca Ragnar nie posiada cech stereotypowo przypisywanych osobom o podwójnym chromosomie X... obawiam się że tego biedaczek nie zrozumie

Hodo - absolutnie się zgadzam. Ja nie pytam swoich jajników o opinię w doborze postaci na LARP, i jak dotąd dobrze na tym wyszłam.

[Hodo]

[The124C41]

Cytat:

No i tym samym jako przedstawicielka fandomu potwierdziłaś opinię Wampirki o fandomie

... Hodo, ja jestem młoda i głupia, wytłumacz mi łopatologicznie kiedy i jak to zrobiłam, bo mnie głowa boli już od tego krótkiego zdania.

[Indiana]

[wampirka]

Ah porzucę naukę do kolokwium, co mi tam! ^^"

W sumie mi też zawsze było nie do końca po drodze w środowiskach w jakich się obracałam- ale to pewnie przez moją niesamowitą konfliktowość. I wogle.
Aczkolwiek fandom budzi we mnie autentyczną pogardę, ze środowiskiem RPG na czele. I ja nie twierdzę tutaj, że każdy kto gra w RPG jest zły, bo sama grywałam od dziecka, a co więcej- mój pierwszy obóz RPG w Srebrnej przyniósł mi same pozytywne doświadczenia w kwesti poznania "młodych i gniewnych" zainteresowanych tą tematyką.
Ale nasuwa się konkluzja, że: chodzi o zabawę.
Obserwowałam sobie to właśnie przez dwa turnusy: pierwszy nie ogarniał za bardzo, a pojęcie "erpeg" kojarzył z "mmorpg" i nie mógł oduczyć się używać "fajer boli". Ale za to prowadziło się im świetnie, bo łapali w lot to, co chciałam im przekazać i rzeczywiście ich gra polegała na całkowitym wczuwaniu się w postać- chociaż nie przeczę, odgrywali je tak jakby po prostu odgrywali samych siebie rzuconych w wir świata po apokalipie.
I żaden MG nie powiedziałby pewnie, że byli dobrymi graczami: nie znali systemów, robili błedy logiczne i blablabla.
Ale grałam i rozmawiałam z "dobrymi graczami". Serio. I uważam, że oni już dawno stracili radość płynącą z GRANIA. Bo u nich liczy się: przestrzeganie systemu, wchodzą kłótnię o interpretację księgi, o to, że MG nie mógł, a zrobił, że to nie logiczne, że bez sensu, że nie zagram, BO MOJA POSTAĆ BY SIĘ TAK NIE ZACHOWAŁA.
Uh. Niech giną.
C'nie, Ho-do?

I wracając do fandomu: nie cierpię ludzi, którzy z zabawy zrobili sobie naukę. No nie i jeszcze raz nie. Po to gram w RPG/ bawię się w LARP'a żeby oderwać się do nauki, bo mam jej dość.
Ale nie.
Gram źle, bo na 357stronie napisali, że można mieć ten czar dopiero po 24latach jako akolita. A nie po 20. A w twojej histori jest, że masz 30lat. Kiedy zostałaś tym akolitą? Bez sensu.
Tu przejaskarawiam jasne, ale niejednokrotnie prowadziłam długie dyskusje jak jeszcze istniał stargardzki klub DLACZEGO pozwalam komuś zaczynać z koniem, skoro W KSIĘDZE JEST NAPISANE!
Dlatego jak czytam, żeby NAKAZAĆ na LARP'ie stroje jakieśtam, albo kary za zły kolor butów, bo "NAM ZAJEFAJNYM GRACZOM PSUJE TO KLIMAT" to się zaczynam zastanawiać, czy to już nie idzie w stonę "nie ważne jak gram, ważne że mam fajny kapelusz i taki klimatowe wiosirki".
Serio. Zabawa, milordzie. I chyba rzeczywiście każde środowisko w pewnym momencie o tym zapomina

[Pedro]

Ja osobiście podobnie jak Alexander (imienia prawdziwego nie znam) mam z konwentów same miłe wspomnienia. I nie mów Hodo, że tak jak ona potwierdzam opinię wampirki, bo nie wiem jak u was, ale lubelski fandom jest otwarty na nowych ludzi, nie hermetyczny. Owszem, zdarzają się ludzie oh i ah, ale jak się z nimi nie zadaje. Generalnie większość osób ode mnie to ludzie, którzy mają swoje życie, pracę, rodzinę a fantastykę/ RPG/ LARP traktują, jako hobby, rozrywkę, oderwanie się od codzienności. Podobnie jak wampirka nie lubię się sztywno trzymać zasad i sam nieraz na moich sesjach wymyślałem na poczekaniu jak sytuacje rozwiązać, bo w książce za długo się szuka. I puki, co miałem szczęście nie spotkać osób, które się trzymają sztywno zasad. Może po prostu u was są jacyś dziwni ludzie. Albo wy jesteście dziwni.

[Travor]

[The124C41]

I see. Teraz, po tych dalszych wyjaśnieniach, widzę że zdecydowanie różnią się nasze doświadczenia. GM których ja spotykałam skupiali się na radości z gry. Oni wyjaśniali cierpliwie reguły, nie ochrzaniali za błędy, nagradzali graczy - a kiedy widzieli że gracze męczą się z zasadą, albo że zasada jest głupia, zmieniali ją.

Słyszałam o graczach i GM którzy wykłócają się o ścisłe przestrzeganie zasad. Za każdym razem, w każdym artykule, na każdym forum, jest to wzorowy przykład złego zachowania. John Wick sugerował jako sposób radzenia sobie z nimi odebrania im podręczników, ksiąg, kart postaci - jeżeli wymagają od każdego znania zasad na pamięć, to niech sami też z pamięci działają. Oczywiście, nie zawsze istnieje taka możliwość. I bardzo mi przykro, że miałaś do czynienia z akurat takimi graczami i GM którzy potrafią popsuć radość z gry czepianiem się o głupie detale.

@Pedro. Jestem Natalia. Albo skopiuj mój nick, on jest krótszy.

@Travor. Nie wiem czy to jest zachodnie czy nie, tę opinię wyrobiłam sobie na podstawie własnych doświadczeń życiowych oraz wiadomości o świecie. Wyrobiłam sobie tę opinię przez każdy raz kiedy w szkole zgłaszałam się do pomocy tylko po to aby mi podziękowali słowami "nie, dziękuję, weźmiemy jakiegoś silnego chłopca", kiedy sprzątaczki wyciągały siłą wyczerpanego po wuefie kolegę do noszenia stołów, mimo tego że ja zaoferowałam im pomoc, kiedy moja ciotka patrzyła na mnie jak na potwora bo spałam z kolegami odmiennej płci w jednym pokoju, kiedy odmawiano mi prawa głosu ponieważ urodziłam się z dwoma chromosomami X, kiedy czytałam gazety i dowiadywałam się takich nowości jak to że na każdą samobójczynię przypada trzech lub czterech samobójców ponieważ mężczyźni nadal są obciążani oczekiwaniami kulturowymi wobec ich płci, jak to że na mężczyzn nadal niektórzy patrzą krzywym okiem kiedy biorą urlop z powodu dziecka, a ostatnio przeczytałam na pewnym, nazwijmy to blogiem, jak bardzo druzgocący efekt ma na psychikę człowieka właśnie takie postrzeganie według płci - na podstawie osobistych przeżyć.
Również, wierzę w to że człowiek powinien mieć kontrolę nad swoim życiem i być oceniany według wyborów których dokonał. Możecie mnie oceniać po osobowości - została ukształtowana przez moje wybory. Możecie mnie oceniać po umiejętnościach - nabyłam je wskutek moich wyborów. Ale ocenianie mnie i patrzenie na mnie przez pryzmat tego na co nie miałam wpływu - między innymi płci - uważam za zwyczajnie niesprawiedliwe.
W całym moim życiu nie widziałam ani jednej kulturowej pozytywnej rzeczy która wypłynęła z rozdziału płci. Więc wybacz mi że powiem, iż uważam rozdział na płcie krzywdzący. Jednakże, wierzę że człowiek powinien mieć kontrolę nad swoim życiem i mieć wpływ na to co się z nim dzieje. Więc jeżeli chcesz, mogę do mojej opinii o tobie dołączyć notkę "oh, i jest facetem".

Pomyłka? To było celowe. Nie zamierzałam ukazywać tego w czerni i bieli. Ja nie widzę czerni i bieli, ja widzę pomarańcz, błękit, zieleń i fiolet. Nie chciałam sugerować że jedno jest pozytywne a drugie negatywne.
Nie zamierzam odpowiadać na argumenty religijne, aby przypadkowo nie urazić czyichś uczuć.

Celem tego postu nie jest urażenie czy atakowanie nikogo. To tylko wyrażenie mojej opinii, której macie prawo nie podzielać, i do przyjęcia której nie będę nikogo zmuszać.

[Indiana]

[wampirka]