Karczma pod Silberbergiem

[Indiana]

[Prim]

Chodziło raczej, czy barykady są już dokończone i dopieczętowane na ostatni guziczek.

No- to niech rozpoczną się igrzyska! :3

A Toruviel i Prim bd leczone w sanatorium w piramidzie :3
Btw- już powinna w niej być z Astoriim.
Pedro: "zaniósł na dół do piramidy"...
Ale jak rozumiem- wycofuje się po prostu

Jak mówię- mam nadzieję, że Prim szybko wstanie i zrobi ten amulet dla siebie i Toruviel. A co ważniejsze- go użyje.

[Toruviel]

Ze swojej strony, to Toruviel zwalczy te swoje majaki, sztylet wyciągnie z rany i wróci razem z Teyceni, zapowiadając Silvie, że kiedyś na pewno wróci. Kieeedyś
Mam pisać poetyckie rozważania?

[Prim]

Ja też w sumie mogę opisać majaki Prim. Mogą być ciekawe

[Indiana]

Tak! Dużo poetyckich majaków jest stanowczo pożądane! Serio serio, pisać

[Prim]

Mówisz-masz, zaraz się coś wysmaży
Myślałam, że mamy napisać tylko co mamy w planach, ale proszę bardzo :3

[Indiana]

To niezależne zupełnie rzeczy W planach - aby zważyć szanse jednej i drugiej grupy

A opisy na marginesach starcia to osobna sprawa

I jeśli mogę prosić - te opisy o pierunach poproszę też ładnie ujęte w 25, ok?
Temat zamknięty jeśli chodzi o pomysły, więc o zdradzenie tajemnic nie musicie się bać

[Toruviel]

To małe podsumowanie:
-Neyestecae najpierw wysyła swoim wygnał, żeby się odsunęli na bezpieczną odległość: do kwater, ta grupka na lewo od piramidy - ci najbardziej wysunięci, wojownicy - w stronę komnaty władców; strzela piorunem sithów w misia i czerwonych; zależnie od czasu i efektów - odrywa ze ściany koło drogi do vekowaru kamień i robi z niego granat.
-Astorii - skoro Prim przejęli kapłani niech wraca do kuszy, oni stoją już tak blisko siebie i jest ich tylu, że kogoś musi trafić...
-Teyceni składa Toruviel, inni kapłani albo pomagają jej, albo leczą Prim
-a my dwie, to jest Toruviel i Prim radzimy sobie z majakami, bólem i całym weltschmerzem
-Seitiri - chyba możemy zaryzykować stwierdzenie, że kiedy czerwoni albo umrą albo zaczną uciekać, albo nawet wcześniej to jacyś mili kapłani będą szukali wśród rannych ludzi, których da się uratować.

[Prim]

Edit do Toruviel: Teyceni oddala kilku do Prim.
Potem, gdy skończy z elfką- sama do niej idzie

Edit drugi= czyli Szamankę też opisać?

[Indiana]

Tak, szamankę tez napisujcie

[Prim]

Wow...majaki artystyczne bardzo...wow...

Jasność.
A potem ciemność.
Ból. A po chwili jego brak.
Bezruch. A potem czyjeś ramiona.
Chłód. Krople wody na twarzy.
Stęknęła.
Czuła bicie swojego serca. Nierówne. Szamoczące się, jak ptak, zamknięty w klatce.
Wokół niej panowała cisza.
Martwa cisza.
I znów ciemność.

Nagle puls. Miarowy. Cichy. Pochodzący z okolic serca.
Talizman.
Matka dba o swoje dzieci.
Uniesione powieki. Twarz Remusa.
Ciężkie westchnienie
i ciężkie powieki.
Znów ciemność.

Wiatr.
Delikatny powiew na twarzy.
Słońce.
.
.
.
Słońce?
Otworzyła oczy.
Stała na wzgórzu. Wiatr rozwiewał jej włosy, a pod jej stopami zieleniła się świeża, wiosenna trawa. Gdzieś blisko szemrał strumyk.
Na niebie rozmywała się strużka ciemnego dymu. Gdzieś tam...Spalona Północ.
Ciężko westchnęła.
Velida.
Dom.
Przeszła kilka kroków i popatrzyła w swoje odbicie w tafli wody.
Przez twarz ciągnęła się krwawa, czerwona pręga. Odruchowo jej dotknęła. I szybko cofnęła rękę.
Uklękła, przygnieciona jakimś niewidzialnym ciężarem.
Zamknęła oczy. Łza spłynęła jej po policzku i cicho wpadła do wody, roztaczając małe kręgi. Potem kolejna. I kolejna.
Nie pamiętała, kiedy ostatnio płakała.

Dlaczego to zrobiłaś?- usłyszała
Rozglądnęła się wokół. Była sama.
Nie płacz- zabrzmiało w jej uszach ponownie
Przyjrzała się swojemu odbiciu w wodzie. Opuściła głowę. Dopiero teraz dostrzegła blizny i zaczerwienienia na rękach.
Przecież żyjesz- przemówiły jej usta w tafli- A inni umarli. To jest cena za Twoją przyszłość. I za to, co zrobiłaś, zanim wyjechałaś z Terali. Druid nie powinien odbierać życia. Druid powinien nim obdarzać. Chronić.
Kochać.
Ale nigdy zbyt mocno.
Prim pokręciła głową.
- Musiałam. Wtedy.
Teraz. Wojny zawsze będą. Ludzie zawsze będą ginąć. Nie ma sprawiedliwości. Nie ma równego podziału, jeśli chodzi o śmierć. I o życie. Lecząc jednych, odmawiamy pomocy drugim. Trzeba wybrać. Nie można uratować wszystkich.
Nie można też zabijać. Nie można ulegać emocjom.- odpowiedziało odbicie
Prim zacisnęła usta. Powstrzymała szloch.
-Jeden raz. Jedyny. Wyjazd miał to odkupić. Miałam zapomnieć.
Milczała chwilę.
-Tak. Zabiłam go. A razem z nim siebie.
Odbicie powoli się zmieniało. Dojrzała w nim twarz mężczyzny. Jego spojrzenie wyrażało smutek. Nic nie powiedział. Kiwnął jedynie głową, a w jego oczach zamajaczyło...wybaczenie.
Potem twarz znikła. Pojawiło się nowe odbicie. Kobiece. Świetliste. Wpatrywało się z troską w oczy druidki. Po chwili zaczęło znikać. Został głos. Inny. Dźwięczny.
Tak, masz rację. Zabiłaś siebie.
Matka.
Ogień niszczy. Ale także daje życie. Nowe życie. Gdy ciało się z nim spotyka może ulec, albo wyjść silniejsze.
W Twoich bliznach kryje się nowa przyszłość.
Obdarzaj życiem, ulecz chorych. Walcz dalej o to, co kochasz. I pamiętaj o tym, w co wierzysz.
Rodzisz się dzisiaj na nowo.- blade odbicie uśmiechnęło się i znikło.
Prim włożyła dłonie do strumienia. Poczuła nurt, siłę wody. Nabrała jej strużkę i delikatnie przyłożyła do twarzy. Syknęła.
Podniosła się powoli z ziemi.
Błogosławię Ci w dniu Narodzin.- usłyszała cichy, troskliwy głos
-Dziękuję Matko- odpowiedziała cicho Prim

Słońce zachodziło. Po chwili zapadła noc. Niziołka dalej siedziała na wzgórzu. Medytowała.
Na niebie wzeszły pierwsze gwiazdy i księżyc.
Patrzyła w jego blask. Chłonęła jego siłę całą sobą.
Jasność.
Zamknęła oczy.
Ciemność i światło.
Harmonia.

Mam przekleić do #25? :3

[Indiana]

Pienkne Poprosimy do 25

[Prim]

Zaraz wrzucimy za Szamaniszcze :3

[Indiana]

Si. Wiązka promieni elektrycznych rozchodząca się pod kątem 45st, jak coś.