Karczma pod Silberbergiem

[Indiana]

Ponieważ zostało niewiele czasu, wrzucam sytuację bieżącą. Nie uwzględnia ona ostatnich ruchów Laro, bo nie zdążyłam.
Przed Sztandarami planujemy wieczór siedzenia przy mapach i rozstawiania na nich pionków, ponadto rozgrywana bitwa ma swoje miejsce w tej wielkiej układance, jaką jest światowa wojna.

Poniżej zatem podsumowanie sytuacji - cżęściowo to powtórzenia z ostatniej notatki (pochyłe), a częściowo rozszerzone sugestie. Sugestie - dlatego, że w toku dalszej rozgrywki zakładam, że możecie także moje sugestie odrzucić i wystosować swoje decyzje. Jesli tego nie zrobicie - moje sugestie staną się rzeczywistością

[Indiana]

Strategia podsumowanie
1. Leth Caer
Zaangażowani:
Caer
Laro
Qa
Styria

Wspomagane przez 10-tys. korpus Laro, który wysłała tam tants'an, będzie musiało postawić się cofającej się z granicy 50-tys. armii. To X korpus Utzyao, zawrócony na wieść o ataku ze strony Miasta na Bagnach.
Caer zdecydowało za pomocą ogromnego rytuału rozszerzyć granice Obręczy, podjęło też kilka innych działań, które dały im do ręki potężne oddziały. Qa odczuli to aż w d... no daleko.
Tu więc stoczona zostanie jedna z bitew, Caer odciąga tym samym część Utzyao od północy, ściągając ją sobie na głowę.

Plany i sugestie.
Rozszerzenie Obręczy oznacza konieczność rozciągnięcia frontu, ale jednocześnie umożliwia przyjęcie 10-tysięcznego korpusu Laryjczyków. Problemów zaopatrzeniowych się nie uniknie.

Dodatkowym problemem Caer, raczej wewnętrznym, jest polityka władcy, który przyjął oferowany sojusz ze Styrią, a właściwie z samą Tavar osobiście. Stał się Devi Terphilin, łącząc się nierozerwalną więzią z boginią.
Nie wszyscy jego podwładni i dowódcy akceptują ów krok.

Im mocniej Leth Caer zwróci na siebie uwagę Qa, tym groźniejszym przeciwnikiem zostaje uznane. Ze względu na swoje położenie i sytuację moze to okazać się w końcu śmiertelnie niebezpieczne.

Do rozegrania – bitwa o Caer.

2. Front styryjski

Zaangażowani:
Styria
- Tercja Kalidorejska ok. 5000
- Tercja Gerejska
- partyzantka
- SSW
- Czarna Tercja, komandorie Zachodnia, Wschodnia i Centralna (3 x 40 osób)

Qa
II Brygada Utzyao 150 tys.
III Brygada Utzyao 250 tys.
5 korpus Mitzyao – pod Styrgradem, 35 tys.

Punkty:

Puszcza – na rozkaz dowództwa, poprzez działających w terenie agentów SSW zaktywizowano i wyposazono partyzantkę, która utrudniła znacznie przemarsz brygad Utzyao na północ. Dzięki paraliżowi przepraw na Loraniss w rejonie Perdaganu 100 tys. ludzi nie stoi jeszcze pod Erwick. Ta akcja powinna przerodzić się w opanowanie tego obszaru i próbę odcięcia walczących yao od kraju.

Sugestie:
Wszystkie siły styryjskiej partyzantki powinni zostać rzucone na opóźnienie marszu obydwu brygad przez lasy Styrii. Poniewaz to trudny teren i wiodą przez niego nieliczne lite drogi, działania powinny się rozpocząć od zniszczenia tych dróg na odcinkach Perdagan - Kawelia – Kalidorea i Perdagan – Trewla- Styrgrad.
Dalsze działania to paraliż logistyki i zaopatrzenia. Absolutnie natomiast nie wolno dopuszczać do większych starć poza pułapkami, zapewniającymi lokalną przewagę.

Port Hawren
Akcja dywersyjna Styrii opóźniła wypłynięcie floty transportowej, choć pociągnęła za sobą spore ofiary, to jednak była skuteczna. W efekcie zmasowania wielkiej ilości oddziałów w rejonie Hawren zaistniała mała katastrofa ekologiczna i istotne problemy z transportem i zaopatrzeniem. Ludność cywilna Hawren zapłaciła za opóźnienie inwazji na północ o miesiąc.
Akcja w tym rejonie wymagałaby natychmiastowego ataku na miasto, a to niemożliwe.

Styrgrad.
Jest celem II Brygady Utzyao i z pewnością styryjscy powstańcy nie wytrzymają tego uderzenia. W mieście Styria ma świetnie przygotowaną dywersję, ale brakuje tu zdecydowania – bowiem aby utrzymać Styrgrad, konieczne jest natychmiastowe odebranie go i zniszczenie wojsk 5.k. Mityao wokół. Tego nie da się zrobić bez sił wergundzkich – to przyczyna, dla której zadaniem wojsk Qa pod Erwick było możliwie długie trzymanie tam najsilniejszej armii Północy.
By zdobyć do końca i utrzymać Styrgrad, centralny punkt tej części mapy, potężną fortecę i kluczowy punkt komunikacyjny, zapewniający kontrolę na pd od Aenthil, konieczne jest natychmiastowe rzucenie tam sił wergundzkich, tym samym natychmiastowe zamknięcie sprawy pod Erwick.


Sugestie:
Zdecydowane i błyskawiczne rozwiązanie kotła pod Erwick pozwoli na możliwe szybkie przesunięcie I i II tymenu na Styrgrad. Zdobycie miasta oraz ufortyfikowanie go możliwie szybko przed nadejściem Utzyao pozwoli utrzymać północną Styrię do zimy 937/8. Co daje z kolei szansę na wykrwawienie wielkiej armii i zamknięcie frontu północnego w tym czasie.

BITWA O STYRGRAD
Do ataku na miasto powinny zostac włączone tercjeKalidorejska i Gerejska, co znacząco podniesie ich morale. Zmaksymalizowane powinny zostać działania SSW dla zabezpieczenia bezbronnej ludności cywilnej (projekt ewakuacji), ale jednocześnie wykorzystanie bojowych nastrojów ludności poprzez maksymalne uzbrojenie i puszczenie do walki mieszkańców Styrgradu.
Nadchodzącą z odcieczą armię wergundzką powinno się skierować do walki z otaczajacymi miasto garnizonami Mityao, aby wykorzystać maksymalnnie kawalerię i możliwości tymenów. Do walki w mieście skierować Czarną Tercję, SSW i ludność Styrgradu.


Prowadzony przez jedną osobę sztab jest kluczowy dla zwycięstwa Północy i trzeba to jasno powiedzieć. Bez wojsk Laro nie ma realnej szansy na zwycięstwo (choć są szanse na przetrwanie ataku... no i jest jeszcze szalony fart)

Punkty:
Erwick – Telfamba może zakończyć tę bitwę praktycznie w przeciągu kilku tygodni. Zgromadzone tam 20 tys. świetnych żołnierzy plus 5 tys. magów, korzystających z gigantycznej intersekcji. Do tego oddziały huanu Rino, które właśnie wspólnie ze Styria roznisły 20-tysięczne oddziały Qa pod Kerlą, zamykając Perbatasan od południa...
By siły Laro były mozliwie najbardziej przydatne, powinny zrezygnowac z rozbicia na wiele jednostek. Skorzystanie z pomocy SSW, która jest dłużnikiem Laro, w kwestii zapewnienia ochrony wywiadowczej granicy panstwa powinno zabezpieczyć tęże granicę przed niespodziewanym atakiem. Do tego trzeba wziąć pod uwagę, że wchodząc na teren Laro Qa spowodowaliby uruchomienie mobilizacji, jakiej dotychczas nie widziano, w przeciągu kilku tygodni co drugi Laro stanie pod bronią, gotów do walki i wyszkolony.
Qa musieliby być szaleni... albo rzucić na Laro całe Utzyao. Ale tego nie uczynili.
To natomiast stanie się, kiedy na planszy tych szachów zostanie juz tylko Laro.
Elfy przekroczyły granicę, Qa nie pójdą na pokój z nimi i będą dążyły do przetrącenia kręgosłupa i zneutralizowania zagrożenia z ich strony.
Laro jest tym czynnikiem, który może przejąć maszerujące z Perdagan korpusy III brygady (Cuitlachtli) – to 250 tys. które przemaszeruje wzdłuż laryjskiej granicy do Kalidorei a dalej na Wschodni Korytarz. Fortece Kalidorei opierały się kilka lat atakom Qa, bronione przez Styrię (to tzw Enklawa), obsadzone przez Laro powinny wytrzymać długo.
Na tyle długo, by Wergundia i Styria zabezpieczyły Styrgrad.

Wówczas sytuacja byłaby następująca –
Forteca Styrgradu przyjęłaby uderzenie II brygady, Kalidorea – III Brygady, zaś operująca w terenie, rosnąca w ochotników armia wergundzka zdązyłaby spacyfikować Aenthil.

Jeśli III Brygada nie zostanie zaatakowana i osłabiona podczas przemarszu z Perdagan do Perbatasan, za pół roku pod oblężeniem znajdzie się Telfamba, a całość zdobyczy w rejonie wschodniego korytarza pójdzie na marne.


Odcinek styryjskiej drogi wschodniej wiedzie od górniczej Kaweli do fortów w Kalidorei. Te ostatnie powinny stać się polem minowym dla Utzyao, które wcześniej powinno zostać osłabione analogicznie jak powyżej – paraliż logistyczny, odcinanie zaopatrzenia, szarpanie mniejszych oddziałów oraz zniszczenie samej drogi.
Armie huanów laryjskich w tym wypadku powinny bezwzględnie przekroczyć graniczną Yro i wspomóc partyzantkę styryjską w walce. Huany Ahi i Rino powinny obsadzić Kalidoreę, wpuszczając Utzyao w zasięg rażenia Telfamby.


6. Wergundia
I tymen
II tymen
III tymen
IV tymen
ochotnicy

Wergundia ma otwarte dwa duże fronty, a za chwilę będzie miała ich 4.

Erwick:
Operująca pod Erwick armia musi zakończyć możliwie szybko, frontalnym uderzeniem, tę bitwę i ruszyć na Styrgrad. Ten ostatni jest kluczem do planu oddzielenia Qa od ich kraju i zaplecza na linii Loraniss. Jest także kluczem do odrodzenia armii styryjskiej i możliwości ekonomicznych tego kraju, w przeciwnym razie Wergundia będzie musiała walczyć sama na północ od Aenthil.

PArve:
Gdyby udało się spacyfikować 4. korpus siłami rekrutów i Tymenu Mgieł, sytuacja w regionie powinna być opanowana. Ponieważ walka toczy się na terenach wergundzkich, da się uruchomić moblizację stanu zagrożenia i znacznie zwiększyć w krótkim czasie liczebność armii, jednakże kosztem jakości i wyszkolenia. W tym wypadku liczy się jednak czas i możliwie szybkie odblokowanie Erwick.

Visnohora.
Kniaź Derwan przystąpi do wojny na pierwsze wieści o tym, ze Samnia ruszyła na Ofir. Z pomocą Tryntu powinien poradzić sobie z siłami Qa na swoim terenie. Qa w Visnohorze po śmierci Seitiriego znacząco osłabli (morale przekłada się na konkretne liczby), jak można się domyslić także są nastawieni głównie na wytrwanie do momentu desantu Utzyao. Jeśli ten się opóźni, ich morale spadnie jeszcze bardziej.
Visnohora jest niemal nie do zdobycia.... potrzebna byłaby przewaga liczebna – duża!, sprawne oddziały specjalne oraz dobry plan uderzenia. Duża siła magii krusząca mury może nie wystarczyć na tak opancerzone miejsce, choć z pewnością pomoże.
Jesli uda się odbić Visnohorę przed latem 936, to wszystkie siły północy powinny zostac rzucone na obronę wybrzeża.
Jeśli nie – Visnohora powinna zostać szczelnie zamknięta w oblężeniu i zagłodzona.

Wybrzeże:
wszyscy już wiedzą o tym, że desant nastąpi. Niektórzy w dodatku wiedzą, gdzie dokładnie. W owych miejscach Północ powinna zgotować Qa takie powitanie, żeby plaża Omaha wyglądała przy tym jak piaskownica. I nie ma na to innego sposobu. Utzyao w momencie zdobycia przyczółków na wybrzeżu stanie się nie do pokonania w tym rejonie i zmusi Wergundię do oddania Styrii i wszystkiego na południe od Aenthil.

Sugestie.
Kocioł pod Erwick został przez Qa tak przeprowadzony, aby wiązać walką główną armię Federacji przez możliwie długi czas. Pomocą w tej operacji był rajd odwetowy 4. korpusu na Parve. Najlogiczniejszym posunięciem byłoby możliwie szybkie rozcięcie węzła poprzez zdobycie Perbatasan.
- wyprowadzenie z miasta możliwie dużej ilości cywili styryjskich przez SSW – operacja błyskawiczna, jeśli Qa się zorientują, wyprowadzą także armię
- atak na miasto za pomocą Telfamby (np. opracowane zaklęcia "meteorytów")
- natychmiast po zakończeniu bombardowania atak całości sił wergundzkich od strony Erwick i styryjsko-laryjskich od strony Kerli

Uwagi:
Będą ogromne straty w cywilach.


Po zamknięciu bitwy siły wergundzkie powinny się podzielić, oddzielając III tymen do Parve do wsparcia armii ochotniczej (V tymen?) i upiorów, pozostałą część armii puścić na Styrgrad, aby zabezpieczyć teren północnej Styrii i ustanowić granicę frontu południowego na Loraniss.

Problemem jest pozostające w środku terenu Sojuszu Północy państwo Aenthil - powinno zostać spacyfikowane możliwie szybko.


Parve
4 korpus oraz armia Aenthil muszą zostać spacyfikowane uderzeniem wojsk ochotniczych + upiory + to, co da się oddelegować do walki spod Erwick.
Na terenie Parve i sąsiadujących krajów Federacji jest możliwe uruchomienie awaryjnej mobilizacji. Te siły muszą wystarczyć. Po zwycięstwie natomiast zostaną przesunięte do obrony wybrzeża, gdzie również musi zostać wdrożona awaryjna mobilizacja.

Talsoi.
Jeśli Aenthil nie wycofało się z miasta, to trudno będzie wzmocnić flotę, tym niemniej możliwe jest wdrożenie mobilizacji awaryjnej i zwiększenie ilości okrętów. Rola Talsoi jest analogiczna jak Laro – opóźnić możliwie flotę Qa.
Talsoi mają dużą przewagę na morzu – chociaż nie liczebną. Jednak flota Qa składa się z ogromnej ilości wielkich ciężkich transportowców, które nie mogą też wypłynąć zbyt daleko w może, są bardzo uwiązane do zaopatrzenia w portach. Można to wykorzystać.







7. Itharos
Zainteresowani:
Itharos
Ofir
Samnia

Tu sytuacja wygląda skrajnie inaczej niż startowa. Mały Ofir odstąpił od oblężenia, a oba kraje zawarły tymczasowy pakt przeciwko Samni.
Gorycz sytuacji polega na tym, że Mały Ofir został sam w swoich planach.
W Srebrnej Rzecze zawarto tajny pakt, który miał na celu zniszczyć Samnię, jednak pozostali sygnatariusze wycofali się z układu.
Tym samym Mały Ofir musi się zmierzyć sam z inwazją samnijską, mając za jedynego sojusznika dotychczasowego wroga czyli Itharos. To może być początek odrodzenia Ofiru, jednak może się okazać, że nie ma za dużo do odradzania po tym, jak przejadą po tym samnijskie arbany.

Dodatkowo Itharos ma własne problemy, powstanie w mieście opierało się na strukturach mafijnych i owa mafia obecnie rości pretensje do kontroli władzy w mieście.

Sprawy ofirskie i samnijski najazd będą częścią gry "Morituri". Dlatego chwilowo nie są uwzględniane w rozgrywce Sztandarów. Los Ofiru zostanie rozstrzygnięty równocześnie z fabułą obozów "Cienie i popioły".




8. Samnia
Zainteresowani
Samnia
Ofir
Terala
Trynt
Kesham

Kagan nie żyje. To jest top new wiadomości w Samnii tej wiosny. Po jego śmierci wśród wodzów starły się dwie koncepcje – ruszyć w sojusz z Qa przeciw Północy, czy ruszyć z Północa przeciwko Qa. Ta ostatnia koncepcja została odrzucona – Samnia nie jest w stanie uderzyć na kraj Qa, a z armii nie będzie łupów i zysków. Gdzieś jednak uderzyć muszą, tego żądają postawieni pod broń wojownicy, którym obiecano wyprawę wojenną. Wybiorą na kagana tego, kto im zapewni łupy i sławę.
Dowódcy więc wybrali wyjście pośrednie, aby nie iść otwarcie przeciwko północy, ani przeciwko Qa, wybrali rajd na bogaty Ofir.

W Samni z początkiem kwietnia wybuchła zaraza. Wergundia dostarczyła obiecane szczepionki – jednak ktoś ich ubiegł. Lomin'yaro jeszcze w Srebrnej Rzece przejęli plany wergundzkie, wysyłając Samni prawdziwą szczepionkę, spalili na panewce plany wergundzkie. Szczepionka sprawi, że w wyniku epidemii nie umrze 60% ludności, a "jedynie" 30%. W efekcie Samnia posiada honorowy dług wdzięczności u Aenthil i nie wystąpi przeciwko nim zbrojnie, nawet gdyby zerwała całkowicie sojusz z Qa. Natomiast Wergundia straciła w oczach samnijskiej dyplomacji wiarygodność.


Arbany wschodnie
- uderzenie na Ofir z maksymalizacją łupów, prawdopodobnie bez ataku na fortece i miasta

Arbany zachodnie
- koncentracja na granicy Terali, ich zadanie i zamierzenia są niejasne.



9. Terala
Zainteresowani
Terala
Wergundia
Samnia
Trynt

Po upewnieniu się, że krajowi nie grozi agresja samnijska, kniaź Derwan zwoła alarmową mobilizację na własnym terenie (tę maksymalną), czyszcząc teren Terali z Azcayao. Siły teralskie utrzymają ten stan na jakieś 2 miesiące, potem zejdą do liczebności wojennej, od której jednak należy odliczyć Terali służących w szeregach Qa.
Ci z kolei przejdą na stronę Północy na pierwszy rozkaz Derwana, oddając sie pod komendę magniferów.

Biorąc pod uwagę znaną wcześniej charakterystykę Terali, trzeba uwzględnić:
- wpływy wywiadu lomin
- sytuację polityczną wewnętrzną – rywalizujące rody i znaki. Kniaź Derwan pochodzi ze znaku Jastrzębiec, z rodu Gryfów. Zastąpił na tronie Dragana znaku Karany, który co prawda ostatecznie stanął w 915 roku po stronie Północy, ale wcześniej był wrogiem Wergundii, a całe jego stronnictwo i rody Karany stanęły po stronie Zapołudnia. Z kolei brat Derwana, Vlad Jastrzębiec, porwał za sobą wojska teralskie do ostatniej bitwy z Qa, poległ pod Dhe Sleibhte w Tryncie, jego postać jest symbolem teralskiej walki z Qa.
Obie te tendencje są bardzo silne w Terali, za obydwoma stoją także pieniądze i wpływy wywiadów – Karanowiców wspierają lomini i pieniądze Qa, zaś Jastrzębców Sojusz Północy, SSW i Sztab Konspiracji.
Dodatkowym argumentem w tej sytuacji są stacjonujące wciąż na terennie Terali wojska Zapołudnia. To pozostałości Azcayao (XII brygada Tecuani) oraz obsada Visnohory, to łącznie niemal 30 tysięcy.
Terala mogłaby zastosować awaryjną mobilizację, jednak stoi na krawędzi wojny domowej. Siły Derwana, dążące do połączenia z Sojuszem Północy są skupione w rejonie wschodnim, natomiast siły pro-zapołudniowe w zachodnim i północnym.



10. Trynt i Kesham
Przepraszam, że tak połączyłam, ale oba kraje stanowią składowe jednej kampanii, a na terenie Kesham żadne działania się nie toczą.
Zainteresowani
Trynt
Kesham
Wergundia
Qa

Kampania
Pierwsze uderzenie tryntyjskie w sojuszu z krasnoludami przyniosło efekty w postaci zamknięcia Askaronu w oblężeniu i zdobycia większości mniejszych zamków na terenie kraju. Dalsze posunięcia powinny uwzględniać możliwie szybkie odbicie Arden, a następnie, zależnie od przyjętego planu, ruszyć na Visnohorę lub zabezpieczyć wybrzeża (patrz -> wybrzeża -> Wergundia)

Na terenie Tryntu w rękach Qa są już tylko dwie największe fortece – Askaron i Arden – oraz kilka zamków na przełęczach teralskich. Podobnie jak w Erwick, tak i tutaj odgórnym planem Qa jest dotrwać do momentu desantu na wybrzeżu z mżliwie małymi stratami, jednocześnie możliwie wiążąc siły Sojuszu.

Sugestie (-> sztandary )
Trynt będzie musiał przejąć niemal całkowicie przejąć ciężar obrony północnego frontu w momencie uderzenia Utzyao na wybrzeża. Do tego czasu powinna mieć czysty teren, zajęte Arden i Visnohorę. To ryzykowna gra, bo jeśli sojusznikom nie uda się opóźnić floty, to atak Utzyao trafi na niebronione wybrzeże.
Aby zająć Visnohorę, konieczne jest zajęcie Terali, da się to zrobić z łatwością, jako że armie Sojuszu mają tu dużą przewagę, jednak na drodze stoi Arden. Forteca blokuje drogę do Terali i bez zdobycia jej ryzykuje się odcięcie od reszty sił. Co więcej próba zdobycia Arden zakończy sie z kolei atakiem w plecy wojsk Karanawiców od strony Terali.
To tworzy sytuację patową, która najbardziej sprzyjająca jest dla Qa.

SZTANDARY – walka o zamek Cor i intersekcję to jednocześnie walka o umożliwienie ataku na Arden, a w następstwie na Visnohorę.

Problem polityczny –
ponieważ nad całą sytuacją wisi armia samnijska, konieczne jest w jakis sposób zmniejszenie jej siły rażenia. Politycznie, wywiadem, cokolwiek. Wkroczenie Samni do Terali może przechylić szalę na stronę Zapołudnia i uniemożliwić odebranie Visnohory

[Indiana]

To co, Północ.
Zdobyliście intersekcję na Cor. Zablokowaliście przełęcze Teralskie i możecie uderzać na Arden.
Napiszecie mi, jak widzicie dalsze ruchy wojsk Sojuszu Północy?

Hasłowo, tak jak moje notki powyżej. Nie mamy już niestety czasu na wyliczanie co do żołnierza. Potrzebuję - a właściwie chciałabym - znać Wasze plany. Jesli ich nie poznam, zrealizuję je wg zamysłów kadry.
Więc co, macie jakieś propozycje, zamierzenia, strategie?

[Kodran]

Wergundzki Korpus Ekspedycyjny idzie na Arden razem z Tryntyjczykami (nie odpowiadając za to co zrabuje tam Ormurin który pójdzie na czele szturmu więc raczej nikt ich nie powstrzyma ) a potem do Terali

[Indiana]

<3

Za chwilę pojawią się teksty zwiastunowe dla "Cieni i Popiołów", nawiązujące także do Sztandarów. Co jest ważne w tym kontekście:
- po raporcie z Cor dowodzący Ormurinu odmówili walki, dopóki dowództwo Wergundzkie nie wymusi na Tryntyjczykach zwrot łupów lub 100% ich wartości.
- Trynt się zapewne postawi... Dowództwo wergundzkie nie może, bo podpisało układ i Ormurin ma rację
Finalnie to pewnie nie zmienia powyższych postanowień, ale zgłaszam

IV Tymen?

[VanRex]

Trynt miał zapłacić Ormurinowi. Czekam na wypowiedź Elfika, ale miał wypłacić się ze skarbca. No, a jak się nie wypłaci, to decyzja Wergundii poleci głempiem pocztowym.

[Bryn]

Co do Ormurinu, tak jak obiecałem: 4 Ormurinów obecnych w Cor zostanie opłaconych z moich prywatnych funduszy (o ile to nie są jakieś grube miliony, na które mnie nie stać ), żeby nie było z tego niepotrzebnych problemów na froncie.

[Indiana]

[Pedro]