Karczma pod Silberbergiem

[Indiana]

 FEDERACJA WERGUNDZKA

•  Stan wewnętrzny – Federacja Wergundzka wzięła na siebie ciężar prowadzenia wojny i oswobodzenia pozostałych sojuszników, stając się pierwszym pośród Sojuszu Państw Północy. Tym samym Federacja jest wyczerpana wojną, ludzie są zmęczeni, skarbiec zaniedbany, a szlachta niezadowolona. W ostatnich miesiącach Wergundia po raz kolejny musiała bronić się na własnej ziemi i poniosła porażkę. Mimo to kraj zachował wewnętrzną spójność dzięki ugodzie między arystokracją, a magniferami zpersonifikowanej w osobie Einharda dar Avarette, magnifera - arystokraty posadzonego na tronie księcia protektora. Zniszczona wojną i targana wewnętrznymi sporami Wergudnia jest smacznym kąskiem dla przeciwników politycznych i militarnych, kraj musi za wszelką cenę użyć swoich wpływów do zabezpieczenia takiego kształtu mapy jaki będzie dla niego najkorzystniejszy.
  
•  Główni politycy i wodzowie
  
  
  • Książę Protektor Einhard dar Avarette
    
  • Stronnictwa
    
    
    • Magniferowie i ich poplecznicy, militaryści, ludzie nie związani z poprzednią władzą, dowódcy powstań którzy dali krajowi wolność, przedstawiają silnie militarystyczne tendencję, oraz chęć doprowadzenia do ostatecznej klęski wroga, marząc o Qasyran w płomieniach i Północy pod czarno zielonym sztandarem.
      
    • Stare rody i arystokraci, elita, ludzie starej władzy, z wielopokoleniowymi tradycjami władzy za plecami, wykształceniem i dobrym urodzeniem. Prawnie są właściwymi władcami kraju, jednak ich władza skarlała w obliczu wielkiej władzy wojska, choć w ostatnich miesiącach zawarto ugodę. Są tak samo patriotami jak militaryści, jednak pragną odbudować dobrobyt kraju i ustabilizować sytuację, wiedząc że naród nie może wydusić z siebie wiele więcej wysiłku militarnego.
      
    
    
  • Podstawowe problemy na konferencję międzynarodową i o co w nich chodzi
    
    
    • Próba utrzymania Sojuszu Państw Północy, sojusz jest niezwykle korzystny dla Federacji, która wyrosła na jego przywódcę, jego zachoanie pozwoli rozwijać wpływy miękkie, więc Wergudnia powinna starać się zachować tyle państw członkowskich ile da rady
      
    • Zachowanie istnienia Wielkiego Księtsta Styryjskiego i jego sojuszu z Wergudnia, państwo Qa nie przestanie istnieć, a nawet jeśli lud Qa jest liczny, Federacja potrzebuje buforu na południowej granicy, państwa które będzie oddzielać Federację od zagrożenia Qa, naturalnym wyborem jest sprzyjająca Wergundii Styria, której istnienie powinno być zachowane, pytanie jednak pozostaje o siłę państwa i jego stopień zależności od Wergundii, czy raczej stopień tej zależności który da się bezpiecznie wynegociować.
      
    • Zachowanie istnienia i sojuszu z Talsoi, sprawa jest w wielkiej mierze honorowa, gdyż Morskie Elfy poświęciły własną wolność dla szansy zatrzymania Qa, jednak jest to też kwestia wbicia klina w bok Aenthil i zachowania przyczółka dla przyszłej, najpewniej nieuniknionej kampanii przeciw Leśnym Elfom.
      
    • Zachowanie bezpieczeństewa kraju poprzez wynegociowanie lub wymuszenie kontroli nad Visnohorą, oraz wybrzeżem od Liryzji po Mercję, tym samym zamykając możliwe kierunki ataku w przyszłości.
      
    • Możliwe opanować sytuację w Terali, Qa zyskali tam przyczułek dzięki błędnej i źle zaplanowanej kapmanii, teraz należy zadbać by ów przyczułek się nie powiększył, Derwan zyskał ziemię i stał się możliwe zależny od Wergundii, tym samym tworząc sekretne fundamenty pod przyszłą intergrację Terali do Federacji, o ile owe pomysły przetrwają pokolenia.
      
    • Wynegociować jaknajkorzystniejsze umowy handlowe z krasnoludami i podziemnymi elfami, które to rasy tworzą właśnie jedyne na świecie centrum podziemnego handlu, Karmazynowe Kły pod Akwirgranem, należy ściśle uważać na otwarcie się Podziemnych Elfów na powierzchnię, oraz wykorzystać to jako argument przeciw krasnoludom w negociaciach handlowych, podsycając obawę brodaczy przez konkurencją w ten sposób gwaratując traktaty bolesne w rzyć dla krasnali i elfów oraz bardzo przyjemne w rzyć dla Federacji.
      
    • Możliwe zredukować wpływy polityczne Tryntu, zapobiec ich, lub Qa przejęciu Visnohory, Księstwo Tryntu jest dość jasne w swojej wrogości wobec Federacji i choć obiecano im pokój nie obiecano im zaprzestania walki o wpływy.
      
    • Odtworzyć stosunki dyplomatyczne z Ofirem i zabezpieczyć go jako sojusznika, odciągając Ofir od wpływów Qa i Samni, gdyż Ofir po stronie Qa byłby katastrofalnym zagrożeniem w przyszłych wojnach i potężnym przyczułkiem na Północy, Wergudnia bowiem zignorowała wschodniego sąsiada który po cichu budował swą potęgę, odrodziło się zjednoczone imperium Ofiru, pytanie czy będzie sojusznikiem, czy wrogiem.
      
    • Zachować wewnętrzną integralność kraju i władzy, w tym celu należy za wszelką cenę zapobiec ponownemu wybuchowi wojny, gdyż grozi to buntem szlachty i arystokracji, Federacja musi, choćby miała zjeść zęby, utrzymać rozejm z Qa, jest to najwyższej wagi rozkaz samego księcia protektora, który został wybrany pod obietnicą przywrócenia pokoju.
      
    • Dotychczasowe sojusze
      - Księstwo Tryntu i Fiordu (dziś sojusz głównie słowny na mocy dawnego Sojuszu Państw Północy, kraje są de facto rywalami)
      - Wielkie Księstwo Styryjskie
      - Plemiona Orków z gór Maegros
      - Talsoi
      - Księstwo Laro (sojusz niepewny w kontekście przebiegu wojny i indolencji księżnej Savry która wywołał wewnętrzne niepokoje)
      - Cesarstwo Świtu
      - Księstwo Terali pod władzą Derwana Karanowica
      
    • Możliwości działań siłowych
      • Armia
      • Wywiad /siły specjalne
      
    • Inne czynniki (np. sprawa eskhara)