Karczma pod Silberbergiem

[Powój]

Cytat:

Fulko z Albretty. Dla jednych to tylko imię, ale dla was… Dla was to coś więcej. Złośliwy chichot losu dogonił was parę miesięcy temu, skończyły się pieniądze, ktoś w rodzinie zachorował, zadaliście się z nieodpowiednimi ludźmi w niewłaściwym czasie. To on wyciągnął do was rękę, wyciągnął z rynsztoku życia. W ruch poszły pieniądze i znajomości. Część z nas zaakceptowała jego pomoc od razu, część z pewną dozą nieufności uścisnęła mu dłoń. Ale wszystko wydawało się być w porządku. Szybko przyznał, że nie robi tego z dobroci serca. Byliśmy specami. Najlepszymi z najlepszych. Cael dar Langan, młoda archeolog o reputacji wybitnej historyczki. Znawczyni legend i heraldyki oraz miłośniczka architektury starowergundzkiej. Jeśli raz znajdzie ślad przedmiotu którego szuka, to nie odpuści aż nie znajdzie. Przekopie się przez tony dokumentów, gruzu oraz pyłu by z uśmiechem na ustach zaprezentować światu swoje znalezisko. Brand Haraldson, pochodzący z tryntu kartograf. Drugiego tak utalentowanego ze świecą szukać. Ma świetne wyczucie terenu i kierunków świata, z na szybko naszkicowanych na kolanie map potrafi uczynić później prawdziwe dzieła sztuki. Nawet przy pomocy źle nakreślonej mapy jest w stanie zorientować się w terenie. Mówią o nim, że to jeden z najspokojniejszych ludzi na tym świecie. Nariel Earfalas, szamanka specjalizująca się w wyszukiwaniu emanacji magicznych. W waszych kręgach zawodowych mówi się o niej jak o osobie która jest w stanie znaleźć to czego nie da się dostrzec normalnie. Oraz potrafi sprawić by pewne rzeczy pozostały niewidoczne. Kolejną jej zaletą, że nie zadaje pytań. Przyjmuje każdy kontrakt który nie wymaga łamania prawa, nawet jeśli ma przy tym zaryzykować życiem. Ponoć nieźle się ceni. Witold Witt, najemnik, strzelec, wojownik. Nie zadaje pytań a swoją robotę wykonuje solidnie. Zasłynął z tego, że chociaż nie łamie raz danego słowa to ma własny mózg i umie wyciągać wnioski. Ryzykant, hazardzista. Aurelia L'ombre d'Itharo, itharyjka z masą znajomości. Mówią, że potrafi przerzucić grupę ludzi z Bergen do Albretty w ciągu doby a oni nie zostaną nawet zauważeni. Wygadana i honorowa, ale ma w sobie coś co czyni z niej świetną współpracowniczkę. Ponoć z strzela celnie z łuku nawet w ciemnościach. No i nie zalicza się do strachliwych. Najlepsi z najlepszych. Takie o was krążyły plotki. Jednak u was próżno było szukać przerośniętego ego, zbytniej wiary we własne umiejętności czy czystego próżniactwa. Jednak tak dobrą reputację jest dużo łatwiej zniszczyć niż zbudować. Wszyscy byliście tego świadomi. Szybko się zorientowaliście, że jeśli uda wam się znaleźć to czego szukacie to będzie o was głośno. Tak samo jak zawiedziecie. Wśród kręgów dawnej smoczej kompanii, poszukiwaczy a nieraz i przemytników zaczęły krążyć plotki o tym, że Fulko was wynajął. Ktoś puścił gdzieś farbę, że dostajecie za to niezłe pieniądze. A nawet nie pieniądze, a kamienie szlachetne. I to była prawda. Żadne z was nie pytało reszty ile dostają, takich pytań w tej robocie się nie zadaje nawet w stanie nietrzeźwości. Jednak to był moment przełomowy. Nie chodziło już o pieniądze, a o honor, wam wszystkim ta sytuacja weszła na ambicje. O rodzie Erbach wiedzieliście niewiele, może jakieś plotki. Związani z ziemiami pod Lusignan, kiedyś zarządcy ziemscy i dorobkiewicze, z czasem wznieśli się do statusu bliskiego szlachcie. Pod Lusignan opiekowali się szeregiem fortów i umocnień, część z nich wykorzystując także prywatnie. Więcej informacji na ich temat zdobyła Cael w archiwum miejskiej biblioteki w Akkerton. W czasie Wielkiej Wojny Berthold dar Erbach przebywał w okolicach Bramy Itharyjskiej. Spędził tam miesiące i zapiski nie określały jasno co tam robił, jednak jeśli wierzyć dokumentom spotkał się on tam z jakąś kobieta której tożsamość jest nieznana i odebrał jakiś przedmiot. W późniejszych dosyć zawiłych wzmiankach przedmiot ten jest nazywany o’l tudzież przedmiotem z gór. Jakich gór? Tego nie wiemy. Rodzina Erbach miała go w swoich rękach przez kilak ładnych lat lecz potem go stracili na rzecz śodków nacisku. Wtedy na moment straciliście nadzieję. Nie mieliście więcej informacji, niż to co znaleźliście w archiwach. Wasz ślad urwał się na tajemniczych środkach nacisku. Ruszyliście do miejsca wskazanego przez dokumenty, do Bramy Itharyjskiej. Tam szukając po omacku zaczynaliście godzić się z porażką. Raz w żartach Aurelia rzuciła, że osobami które mogły odebrać rodowi przedmiot mógł być wywiad wergudzki. Na początku śmieliście się, że przecież coś takiego nie istnieje. Potem się zamknęliście. Cael wygrzebała dokumenty o ofirskiej rodzinie w której ręce trafił o’l. Ruszyliście na miejsce po starych mapach które za fortunę kupił Brand. I zrozumieliście, że wasza itharyjska przyjaciółka mogła mieć rację. Znaleźliście ruiny, ale nie naturalne. Ktoś próbował zniszczyć to miejsce, kawałek po kawałku. Wtedy też przydały się umiejętności Nariel. Szamanka spróbowała wyśnić historie tego miejsca i omal nie umarła wam na rękach podczas tej wizji. Potem opowiadała o niezwykle krwawej walce która tu zaszła, o gniewie, zniewoleniu. O twarzach wykrzywionych złością. Wtedy do was dotarło, jak ostrożni musicie być i w jak potężne bagno być może wdepnęliście. Ale wciąż nie mieliście pewności. Potem znów przez kilka dni błąkaliście się po omacku. Nie wiedzieliście gdzie szukać kolejnych informacji. One przyszły same, można powiedzieć, że spadły wam z nieba. Nocując w ruinach znaleźliście starą skrytkę. A w niej dokument. Wskazywał on miejsce ukrycia emanującej magią kostki na terenach należących do rodziny Erbach. O’l miał znajdować się na jednym z fortów należących niegdyś do rodziny, nazwanym Wichrowym. Problem polega na tym, że nie macie pojęcia o tym który to może być ze względu na to, że nazwy na mapach zostały zmienione wraz z upływem czasu. Kolejnym problemem było to, że ród Erbach został wybity w trakcie wojny przez Qa. Nie pozostał nikt kto mógłby wam pomóc. Oprócz miejscowych. Pod Lusignan dotarliście trzy dni temu. Próbowaliście pytać, szukać. Ale nic. Pytani miejscowi posyłali wam nieprzyjazne spojrzenia, powtarzali żebyście ich zostawili, mają własne problemy. I wtedy zrozumieliście, że jeśli im pomożecie oni pomogą wam. Jednak trzeba się śpieszyć. Została wam doba. Tylko doba.

Podsumowanie:

• Nawiązać współpracę z miejscową ludnością. W tym celu należy im udzielić pomocy.
• Znaleźć miejsce w którym został ukryty artefakt. Wcześniej zdobyć jak najwięcej informacji o ewentualnych pułapkach, zbadać mapy i zdobyte dokumenty. Wydobyć artefakt i dostarczyć go do Fulka.
• Zadbać o swoją reputację w kręgach poszukiwaczy i najemników. Jeśli zawiedziecie być może już nigdy więcej nie dostaniecie żadnego zlecenia.

Pytania?

[Leite]

Nie mam za bardzo pytań. Jedynie sugestie. Musimy być szybcy, sprawni i mam wrażenie, że całkiem bezwzględni. Proponuję też, żeby się w żadnym stopniu nie dzielić z innymi tym, co robimy, gdzie idziemy itd. Oraz... Mam nadzieję, że wszyscy obecni lubią się skradać :V
Jak mi coś przyjdzie więcej do głowy, to dam znać.

[Bilbo]

Żadnych pytań wszystko zrozumiałe

[Mia]

Wszystko jasne