Karczma pod Silberbergiem

[Rivus]

Wraz z Nivelardem będziemy się tutaj dzielić się sytuacją Wergundów.

[Rivus]

Indi rozumiem, że mogę się tutaj podzielić sytuacją w Wergundii (wojskami itd.)?

[Indiana]

Oczywiście
Przyjmujemy, że ten temat jest odpowiednikiem naszego spotkania w siedzibie Sztabu, które opisałam we wstępie. Zresztą - wergundzki sztab Pierwszego Tymenu musi na oficjalu współpracować ze Sztabem Konspiracji Północy i informować o sytuacji wojennej

[Rivus]

Cytat:

Tu wszystko o sytuacji na frontach. Wszystko - a jest tego bardzo dużo. Zaczynam od stanu wojsk. Cytat: Stan armii powstańczej  Wergundia Wschodnia – centrum powstania. Reaktywowany Pierwszy Tymen, nazywany Czarnym wedle tradycji, po dwóch miesiącach ma około 30 tysięcy ludzi. Skład: o tzw poborówka, armia podległa Qa, która przeszła na stronę powstania, liczyła we Wsch Werg. 30 tys ludzi, z czego na stronę powstania przeszła połowa. - z tych 15 tys ludzi około 5 tys. to chłopi wyciągnięci z domów przemocą i chcący tam wrócić - około 8 tysięcy to obcokrajowcy, głównie Tryntyjczycy i Terale. Wierność tych ostatnich jest warunkowa – Terala wstrzymuje się jeszcze od wojny - pozostałe 3 tysiące to żołnierze zawodowi poborówki, silnie zmotywowani do walki z okupantem o grupy partyzanckie zjednoczone w toku negocjacji zaprzysięgły wierność jako żołnierze Tymenu – łącznie około 2 tys ludzi o ochotnicy – silnie zmotywowani do walki, w większości niższa szlachta 5 tys ludzi o ochotnicy – pobór wśród chłopów. Słaba motywacja, bunty i dezercje – ok. 8 tys. [\list] Pozostałe prowincje:  Wergundia Centralna – o Akwirgran walczy armia ochotnicza (2 tymen) licząca około 26 tys ludzi, dowodzona przez magnifera Noela Redericka.  Visnohora – walki o przełęcz, ochotnicza armia wchodząca w skład 2 Tymenu, licząca 5 tys., pod rozkazami dekurion Adeli Vickerne  Parve – 3 tymen wergundzki, połączone ochotnicze formacje, łacznie około 5 tys. w kluczowym rejonie Erwick- Perbatasan, dowódca - magnifer Podrick dar Lette  Wschodni Klif – przejęte miasta, brak walk, ochotnicze formacje kierowane do walk na granicy Liryzji i Tryntu  Dakonia i Daramon – 4 tymen, dowodzony przez magnifer Sirilę dar Ittigen, zmobilizowane około 25 tysięcy powstańców walki z 1 korpusem armii północnej Qa na granicy z Tryntem, koncentracja pod Harnkott. Łącznie powstańcza Wergundia po 2 miesiącach walki ma pod bronią 95 tys ludzi (przeciwko 120 tys. samych Qa, i około 100 tys. armii podległej – tyle było na początku walk. Liczebność Armii Północnej spada.) Cytat: Siły Qa: o Armia Północna czyli Azcayao – podzielona na 3 główne korpusy (wg dowodzących nimi plemion – Miztli w Tryncie, Tecuani w Zachodniej Wergundii i Terali, Coatl we Wsch Wergundii, domyślnie 1, 2 i 3 korpus czyli yaoquizque), liczy obecnie po 40 tys. każdy, w tym około kilkuset to zwykle Nieśmiertelni. Głównodowodzącym Azcayao jest huei Seitiri. - 1 korpus Miztli - rejon Harnkott - 2 korpus Tecuani - huei Seitiri (Visnohora), - 2 korpus - rejon Harnkott - 3 korpus Coatl - dowódca huei Otapactli (pod Erwick), huei Rinori (między Bregen a Akwirgranem) o Armia Ziem Przyłączonych - Mitaltepeyao, skracane na północy do Mityao– trzy duże zgrupowania na terenie północnej Styrii, służące kontroli i utrzymaniu terroru na tym terenie. Armie o bardzo złej sławie jeśli chodzi o traktowanie cywilów. Niezależne od układu plemiennego, mieszane. Uważane za największą siłę bojową Qa. Złożone w dużej części z Tepilhuan (dzieci bogów), Titonen i Huei. Korpusy armii Północnej mają domyślne numery 1, 2 i 3, Armia Ziem Przyłączonych to 4, 5 i 6 korpus. Są nieco (60 tys.) liczniejsze niż Armia Północna – czyli łącznie 180 tys. - 4 korpus - Zachodni Korytarz - 5 korpus - Styrgrad - 6 korpus - Wschodni Korytarz, głównodowodzący huei Viracoche - o Armia Południowa – wewnętrzna armia w stolicy i na dalekim Zapołudniu, kierowana do wojny na północy w ostateczności (czyli teraz). Częściowo klanowa, częściowo państwowa. Mobilizowana w przypadku wojny. Obecnie jej mobilizację opóźniła śmierć Neyestecae. Może liczyć dalsze 250-300 tysięcy, a nawet pół miliona.

[Rivus]

Cytat:

Cytat: Przebieg powstania w Wergundii Wschodniej od wybuchu (18 lipca) do chwili obecnej: Akkreton – trwająca od 20 lipca do połowy sierpnia próba przejęcia największego miasta w regionie zakończyła się krwawą klęską. Garnizon fortecy, liczący około 1,5 tys Qa obronił się i utrzymuje się nadal w oblężeniu, wiążąc siły wergundzkie wokół miasta, pomimo przejęcia przez powstańców dwóch pozostałych fortów – Veronet i Marenthal. Albreta – oblężenie górskiej fortecy trwa już 2 miesiące pomimo zamkniętego pierścienia oblężenia. Siły 500 obrońców, składających się w całości z wojowników spoza klanów (tzw dzieci bogów) i huei (zaprzysiężeni), wiążą około 3 tys. sił powstańczych. Atak uniemożliwia skrajnie trudny teren, jednak forteca ze względu na możliwości kontroli nad okolicą i pomocy Akkreton jest niemożliwa do pominięcia. Avaretta – zaatakowana około 22 lipca przez część 2 korpusu Armii Północnej w liczbie 3 tys. odparła oblężenie z pomocą oddziałów Tymenu Mgieł około 10 sierpnia. Siły Qa zostały zniesione, likwidując tym samym zagrożenie dla obszaru W. W od pn od strony kotliny Treghorn. Samo miasto zostało jednak niemal całkowicie zrujnowane w toku walk, a sam zamek wymaga odbudowy. Mayenna – Eygird – Eberstein – Dannenburg Centrum prowincji przejęte po cieżkich walkach z dużymi stratami dopiero około początku września. Wcześniej konieczne było siłami upiorów złamanie oblężenia Eberstein i Dannenburga, natomiast sama Mayenna została przejęta jako jedna z pierwszych i wspomogła w walce Eygird, wyzwolone około 25 sierpnia. Bregen Jedno z najbardziej newralgicznych pozycji. W chwili obecnej ufortyfikowane siłami około 10 tys. powstańców, które przejęły miasto. Wcześniej przechodziło z rąk do rąk po uderzeniu ponad 5 tysięcznego korpusu Azcayao (Armii Północnej), który wyparty następnie z Bregen wycofał się w kierunku na Akwirgran około 10 września. Valda Forteca rzeczna flankująca W. W. os strony Parve pozostaje od połowy sierpnia w rękach powstańców, w chwili obecnej obsadzona załogą 2 tys. żołnierzy. Luisignan 25 lipca wybuchł tu bunt armii poborowej, złożonej z wojowników tryntyjskich. Przejęcie zamku nie udało się, Tryntyjczycy zostali wypchnięci z miasta, przechodząc do obrony w formie warownego obozu, wspomagani także przez siły partyzanckie i gromadzące się samorzutnie siły chłopskie. Lusignan ze względu na siedzibę margrabiego było jednym z głównych centrów ucisku i terroru, cytadela, choć mniejsza niż ta w Silberburgu, stała się symbolem prześladowań i krzywdy ludności cywilnej. Około 10 sierpnia partyzanci zdobywają wysuniętą redutę zamku, przejmując kontrolę nad głównym źródłem wody – bez tego załoga fortecy zmuszona jest do wyjścia i walki poza murami. Frontalne uderzenie na wściekle broniący się obóz tryntyjski kończy się śmiercią wszystkich obrońców, jednak Tryntyjczykom udaje się związać siły Qa na tyle długo, by partyzanci zdołali zablokować ich odwrót i uderzyć we flanki formacji. Zamek broni się jeszcze desperacko kilka dni, po czym poddaje się oddziałom jednego z magniferów. Wojska Pierwszego Tymenu wjeżdżają do miasta dokładnie 18 sierpnia, miesiąc po wybuchu powstania. Margrabia Heribert dar Lusignan zostaje schwytany żywcem i po pokazowym procesie pozbawiony tytułów (tytuł margrabiowski odebrany przez Qa rodowi z Avaretty powraca w ręce Einharda) i powieszony. Wkrótce po tym w mieście wybuchają zamieszki – ludność dostaje się do środka cytadeli i po tym, co tam zastaje odbiera żołnierzom jeńców Qa. Żaden z jeńców nie przeżył.

[Rivus]

Cytat:

Cytat: Fronty wojny w Wergundii: Erwick – Perbatasan Siły: 3 korpus Azcayao – 15 tys. żołnierzy (huei Otapactli) pod tą samą komendą 4 legion armii podległej (Terale) – 5 tys. zołnierzy 6 korpus Mityao (dowodzący huei Viracoche) – 40 tys. żołnierzy w marszu na Perbatasan i dalszych 40 skoncentrowanych na pn prowincji Kalidorea. Aenthil ohtatyaro (dowodzący - ) – 5 tys. Laro huan Ahi (huan'tsan Kogurni) - 10 tys. w Wergundii i 5 tys. w Telfambie Laro huan Rino (huan'tsan – 10 tys. na granicy Laro (linia rzeki Yro) 3 tymen wergundzki (Parve) (dowodzący – magnifer Podrick dar Lette) -5 tys. żołnierzy Styria – hetman Kerven Bleis – 5 tys. Dwa miasta po dwóch stronach dawnej granicy wergundzko-styryjskiej. Istniejący tam system terenowych umocnień obecnie został wykorzystany przez wypchnięte na południe od Sankary oddziały 3 (Coatl) korpusu Azcayao (Armii Północnej) . Na południe od Perbatasan aż do prowincji Kalidorea obszar jest silnie obsadzony wojskiem. Qa wymusili na Aenthil utworzenie dwóch tzw. korytarzy (wschodni i zachodni), umożliwiających bezpośrednie przemieszczanie wojsk na północ niezależnie od posunięć granicznych sojusznika. Obszar tak zwanego Wschodniego Korytarza jest w tej chwili rejonem koncentracji 6 korpusu Mitaltepeyao (Armii Ziem Przyłączonych, północ mówi "mit-yao"), którego pierwsza część już przekroczyła dawną granicę wergundzką, wkraczając w rejon walk. W rejon Erwick uderzyły oddziały huanu Ahi, który ogłosił przystąpienie do wojny przeciwko Qa. 10 tysięczna armia od strony Telfamby kierowała się na północ, jednak po opanowaniu sytuacji w rejonie Akkreton po porozumieniu dowódców huan'tsan Kogurni skierował się pod Erwick. Wywiad donosi, że druga część 6 korpusu Mityao, aby zmusić Laro do wycofania się z Wergundii ma uderzyć na Telfambę. Z rejonu Yro-comi (Źródła Yro) na Kalidoreę szykuje się do uderzenia armia styryjska. Maksymalna liczebność, jaką może mieć, to 5 tys. ludzi, uderzenie wyprowadzone w plecy Mityao może związać walką korpus huei Viracoche, ale nie ma szans utrzymać natarcia. Warunkiem jest wejście do walki huanu Rino, który gotowy czeka na granicy. W obszarze Erwick-Perbatasan Qa mają istotną przewagę. Jeśli 3 Tymen magnifera dar Lette zostanie rozbity lub zmuszony do wycofania, a Laro – zmuszeni do cofnięcia się do obrony Telfamby, połączone siły 3 i 6 korpusu armii Qa plus ohtat ruszą na Wschodnią Wergundię i/lub przerwą oblężenie Akwirgranu. Akwirgran Siły: 2 tymen wergundzki (magnifer Noel Rederick) – 26 tys. wokół miasta i za rzeką 2 korpus Azcayao (Tecuani) – 8 tys. (w oblężeniu) 3 korpus – huei Rinori – 5 tys, (oddziały wyparte spod Bregen) Walki o stolicę rozpoczęły się 3 sierpnia, powstańcy zdobyli siłą rozpędu niemal całe miasto, korpusTecuani (2 korpus Armii Północnej) stracił w walkach większość ze swoich 40 tys. żołnierzy, jednak posiłki z Visnohory spowodowały znaczącą zmianę sytuacji. Wojska wergundzkie formującego się włąśnie pod dowództwem akwirgrańczyka, Noela Redericka, 2 tymenu, zostały wypchnięte z miasta. Dalszą możliwość wspierania garnizonu Akwirgranu przez Visnohorę zablokowano zajmując przeprawę rzeczną w Urbinum i zamknięto stolicę w szczelnym oblężeniu, pomimo dramatycznej sytuacji pozostawionych w mieście cywilów oblężenia nie przerwano, jednak po ponad miesiącu w mieście panuje głód i wysokie zagrożenie epidemią. Nie dotyczy to samej załogi Qa – wojsko skonfiskowało zawartość magazynów żywności oraz zamknęło dostęp do studni miejskich. Ludność stała się zakładnikami w rękach żołnierzy. Operujący w terenie oddział huei Rinoriego, ten wyparty spod Bregen, nie ma możliwości samodzielnie przerwać oblężenia, jednak skutecznie terroryzuje okolicę, zagrażając liniom zaopatrzenia. Sytuacja stanie się tragiczna, jeśli 3 tymen przegra walkę w rejonie Erwick i cały 3 i 6 korpus yao ruszą na północ. Z kolei udzielenie pomocy oblężeniu przez 1 (czarny) tymen pozwoliłoby na zdobycie miasta, a tym samym odblokowanie sił, które mogłyby rozstrzygnąć sytuację w rejonie Erwick i ufortyfikować się na granicy z dawną Styrią, blokując marsz na północ 6 korpusu Qa. Visnohora Siły: 1 korpus (plemię Tecuani) Azcayao pod dowództwem Seitiriego (głównodowodzący sił Zapołudnia, zwycięzca wojny o północ) – 10 tys. 2 tymen – dekurion Adela Vickerne - 5 tys. Jedna z najpotężniejszych fortec Wergundii jest dokładnie wetknięta pomiędzy Wergundię i Teralę, tak aby móc szachować obydwie. 10 kohort pod dowództwem Vickerne nie ma żadnych szans zdobyć potężnie obwarowanej przełęczy, jednak to wystarczające siły, aby zablokować ruchy wojsk Seitiriego w kierunku Akwirgranu i zabezpieczyć przed ewentualnym atakiem na Teralę. Sama Terala wstrzymuje się na razie od wojny – na jej północno-wschodniej granicy wiszą arbany Samnijskie, gotowe do wejścia w razie gryby Derwan zerwał przymierze z Qasyran. Harnkott Siły: 1 korpus Azcayao (Armii Północnej) – 15 tys. (plemię Miztli) oraz 10 tys. z terenu Liryzji 2 korpus Azcayao - 10 tys. (Tecuani) 4 tymen (magnifer Sirila dar Ittigen)- 25 tys. Trynt Przedgórze – Hird Sliabh Ard i Varden – 8 tys. (w dwóch oddziałach, część blokuje brody pod Arden) W rejonie Harnkott – Dhe Sleibte nastąpiła duża koncentracja wojsk Qa, połączont 2 korpus wycofujący się z rejonu Akwirgranu oraz 1 korpus cofający się z północy z atakowanego przez powstańców Gunnarsona Askaronu. Bitwa o przeprawy na Wedrze może być wygrana pod warunkiem szybkiego zwycięstwa, zanim zakotwiczona w Birce flota ruszy w górę rzek z odsieczą na Armii Północnej.

[Rivus]

Cytat:

Cytat: Sytuacja poza Wergundią: Itharos Siły Miasto Itharos – zmobilizowane około 6 tys. ludzi do walki w mieście (połowa to cywile) Ofir, głównie Messyna – mora licząca około 8 tys. głównie regularnych pawężników oraz około 2 tys. garnizonu z Itharos. Miasto Itharos stało sie zaporą, broniącą pleców Wergundii. W połowie sierpnia w mieście zaczęły się walki, stacjonujący tam garnizon messyński wycofał się poza miasto, a gubernator poprosił o interwencję małego OFiru. Wojska messyńskie wspierane przez Arethynę i Tulos z początkiem września stanęły na przedpolach polis, rozpoczęły się pierwsze walki. Całe miasto jest w rękach powstańców, jednak problemy z aprowizacją utrudnia fakt, że po drugiej stronie granicy, skąd mogłaby przyjść pomoc, Akkreton wciąż pozostaje w rękach Qa. Styrgrad 5 korpus Mityao (Armii Ziem Przyłączonych) – 60 tys. żołnierzy, głównie Huei (zaprzysiężonych). styryjskie oddziały partyzanckie, wspomagane jednostkami Czarnych Tercji – około 10 tys. Ze względu na warunki w Styrii sformowanie regularnej armii na wzór wergundzkich tymenów dotychczas było niemożliwe. Jednak liczna dość partyzantka kontroluje większość gęstych obszarów Wielkiej Puszczy. Słabe uzbrojenie i trudność w koordynacji jednostek nie pozwalają na razie na uderzenie na skoncentrowane jednostki przeciwnika. Styryjczycy odcinają powoli stolicę od szlaków komunikacyjnych, zajmując główne przeprawy na Loraniss. Z początkiem września, wykorzystując zaskoczenie spowodowane śmiercią Neyestecae, nastąpiło uderzenie Czarnych Tercji na miasto Gereja. To pierwsza metropolia, która znalazła się w rękach powstańców, stając się chwilowo siedzibą sztabu i centrum armii w zachodniej części kraju. Sytuacji sprzyja fakt,że 4 korpus Mityao otrzymał rozkazy wkroczenia od południa na teren Wergundii. W Gerei ogłoszono nabór do pertamy (armii regularnej), następnymi posunięciami w tym rejonie będzie na pewno trzymanie okrążenia Styrgradu oraz odciągnięcie od Wergundii sił 4 korpusu oraz Aenthil. Trynt - Bon Carraigh Siedziba rodu Varden została odbita z rąk Qa jako pierwsze z wielkich miast Przedgórza, tym samym stała się także tymczasową siedzibą. Jarl Brynjolf Sliabh Ard ogłosił niepodległość Tryntu i wypowiedział wojnę Qa, zapowiadając jednocześnie zwołanie Althingu w chwili gdy wszystkie ziemie tryntyjskie zostaną wyzwolone. Z rejonu Bon Carraigh trwa natarcie na Askaron, który powoli zaczyna być zamykany w okrążeniu – do Bryna dołączyły południowe klany oraz górale z zachodniej części Wysoczyzny. Wysokie Ziemie klanu Borgh Du czekają, wstrzymując się od walki. Na wschodniej granicy melduje się dużą koncentrację sił samnijskich, które także czekaja jako straszak na Wysokie Ziemie i Teralę. Liryzja Niemal całkowite zniszczenie kraju i brak tradycji wojskowych = brak struktur i partyzantki. Ochotnicy z terenu Liryzji wstępują do wergundzkiego 4 tymenu. Terala Derwan czeka na rozwój wydarzeń. Qa trzyma w szachu kniazia namiestnika wojskami samnijskimi, stojącymi mu na granicy oraz korpusem Seitiriego, mogącym w każdej chwili uderzyć z twierdzy w Visnohorze. Armia z zapołudnia – Utzyao Możliwości mobilizacyjne armii Zapołudnia są gigantyczne. Zwycięska Armia Północna, która w latach 905-915podbiła świat, liczyła wedle szacunków około 1 mln wojowników. W chwili obecnej Armia Północna to zaledwie 120 tys. (obecnie już mniej) wojowników, a Armia Ziem Przyłączonych to kolejne 180 tys. Jeśli Zapołudnie zmobilizuje kolejne 500 tys. i zdoła ich przerzucić na północ, wygranie wojny stanie się bardzo ciężkie.

[Rivus]

MAPA WOJNY
https://drive.google.com/open?id=0B8OcUYz8VsIHdkJPdkRCMGhRSzQ