Karczma pod Silberbergiem

[Indiana]

Tu wpisuję rzeczy, które uważam za jawne - żeby uniknąć miliona pytań o dane innych państw.

[Indiana]

STAN ARMII

Cytat:

ZAPOŁUDNIE POPULACJA 50 mln młoda 60-30-10 Możliwości mobilizacji: regularna – 200 tys. wojenna – 1,2 mln maksimum – 3 mln. Obecna armia: Armia Północna –- Azcayao Trynt – Askaron – 5 tys. żołnierzy w niewoli tryntyjskiej Terala - Visnohora 15 tys. (I b Tecuani, IXb Tecuani) - równiny 3 tys (XIIb Tecuani) Armia Ziem Przyłączonych - Mityao - Styrgrad 10 000 - Hawren 10 000 UTZYAO – (Armia Wewnętrzna) • - I brygada Cuauhtli – szlak bojowy przez wybrzeże Wergundii do Linii Matfrida. -> 65 tys. • Obecnie na Visnohorze - II brygada Tecuxin – 130 tys. - III Brygada Cuitlachtli – 90 tys. Obecnie Styrgrad • - III Brygada Cuitlachtli – szlak bojowy przez Kalidoreę pod Akwirgran, walka na równiach -> 110 tys. Obecnie – pod Styrgradem Wergundia/Trynt wybrzeże Talsoi - I brygada Cuauhtli – 3 tys. Flota - Talsoi 7000 (25 okrętów) - desantowa – Wergundii 20 tys (115 okrętów) 436 000

Cytat:

POPULACJA Możliwości mobilizacji: Obecna armia:

____

Cytat:

LETH CAER POPULACJA 150 tys średnie 45-45-10 Możliwości mobilizacji: regularna 1,5 tys. wojenna 4 tys. maksimum 10 tys. Obecna armia: Armia Cesarska 10 tys. ( styryjskie wsparcie i ochrona Sanktuarium 2 tys wsparcie Laro 10 tys. )

Cytat:

LARO POPULACJA 3 mln średnia 45-45-10 Możliwości mobilizacji: regularna -30 tys. wojenna – 50-60 tys. maksymalna – 1,5 mln Obecna armia: Telfamba – 4 tys. Leth Caer - 10 tys. granica pn Larionu – 5 tys. 20 000 Po katastrofie militarnej w Kalidorei utrata większości armii stałej. Powołana pod broń zbyt późno mobilizacja musi zostać puszczona do domów, ale z części powstaje nowa armia (niższe parametry) Południowe Huany 40 000

Cytat:

STYRIA POPULACJA 6 mln młoda 60-30-10 Możliwości mobilizacji: warunki normalne: regularna- 80 tys. wojenna- 150 tys maksymalna – 350 tys. Pod kontrolą – 50% więc liczebność o połowę. Obecna armia: Tercja Kalidoryjska – 5 tys. Tercja Gerejska 21 tys. Rajtaria 6,5 tys Tercja Styrgradzka 21 tys. Zakony 2 tys. Czarna Tercja 200 Partyzantka 20 tys. (bez żołdu i wyposażenia) Leth Caer 1-2 tys. (żołd Caer) 78 000

Cytat:

AENTHIL POPULACJA 3 mln starzejąca 30-40-30 Możliwości mobilizacji: regularna- 30 tys. wojenna- 60 tys. maksymalna – 120 tys. Obecna armia: Talsoi - 11 tys. Pod Stryrgradem - 50 tys 61 000

Cytat:

TALSOI POPULACJA 1 mln starzejąca 40-40-20 Możliwości mobilizacji: regularna- 10 tys. wojenna- 20tys. maksymalna – 50 tys. Obecna armia: Flota – brak (efekt Czarnego Szkwału) Armia lądowa – 10 tys. 10 000

Cytat:

WERGUNDIA POPULACJA 14 mln (z Liryzyją) średnia 40-40-20 Możliwości mobilizacji: regularna- 200 tys. wojenna- 400 tys. maksymalna – 1,4 mln. Obecna armia: Styrgrad – „tymen Rodlingena” – 75 tys - 1 Tymen – 33 tys. - II Tymen – 28 tys. - III Tymen – 14 tys. Terala – IV tymen - korpus ekspedycyjny 14 tys. - Visnohora IV Tymen 25 tys. Zgrupowanie centrum - V tymen – obrońcy Akwirgranu- 150 tys. Parve - 10 tys. Akkreton - 5 tys. (+ Tymen Mgieł Wsch. Korytarz) 279 000

Cytat:

OFIR POPULACJA 6 mln starzejące 30-40-30 Możliwości mobilizacji: regularna- 15 tys. wojenna- 60 tys. maksymalna – 200 tys. Obecna armia: Messyna - mora ekspedycyjna -8000 - mora messyńska 8000 - wsparcie 13 000 Arethyna - mora ekspedycyjna -1000 - mora arethyńska – 15000 - wsparcie - 5600 Tulos - mora ekspedycyjna -1000 - mora tulijska – 7000 - wsparcie - 13000 Korathia - mora koratyńska – 1000 - wsparcie 13000 Itharos Mora itharyjska – 2000 Wsparcie (zaciąg awaryjny) – 6000. Armia regularna – 43 000 Armia wsparcia – 50 600

Cytat:

SAMNIA POPULACJA 650 tys. (utrata 30%) młode 60-35-15 Możliwości mobilizacji: regularna- 15 tys. wojenna- 40 tys. maksymalna – 100 tys. Obecna armia: Samnia – po powrocie z Wergundii (34000) : Minghun Wielki plemienia Kryzył-kum 12 000 Minghun Mały plemienia Kryzył-tum 6000 Minghun plemienia Urdu 12 000 Minghun plemienia Vurun 4000 Terala Minghun plemienia Yotanka 5 tys. 39 000

Cytat:

TRYNT POPULACJA 900 tys. średnie 45-40-15 Możliwości mobilizacji: regularna- 10 tys wojenna- 20 tys. maksymalna – 40 tys. Obecna armia: Hirdy książęce – wycofane z Linii Matfrida 18700 Hird Creag –6,7 tys Hird Coille - 2,1 tys Eichhird –5 tys. Hird Caistel –4,9 tys Flota Fiordu 5 tys. (64 okręty) 23 700

Cytat:

TERALA (całość) POPULACJA 1,2 mln młode 50-40-10 Terala Wschodnia i Zachodnia są mniej więcej równe. Możliwości mobilizacji: regularna- 12 tys. wojenna- 24 tys. maksymalna 60 tys. Obecna armia: Stan wojny domowej Po stronie Zapołudnia - 14 tys. Po stronie Sojuszu Północy – 4 tys.

Cytat:

KESHAM POPULACJA 1,2 mln średnie 40-40-20 Możliwości mobilizacji: regularna- 20 tys. wojenna- 50 tys. maksymalna – 100 tys. Obecna armia: Armia wycofana z powierzchni 22 500

[Indiana]

DANE EKONOMICZNE

Informacje o stanie budżetów krajów znajdziecie w arkuszu poniżej. Stan jest na koniec strategii, czyli fabularnie - przed obozami, początek roku 938. Ponieważ nie będziemy precyzyjnie grać ekonomią, informacje te są po to, żebyście mogli się zorientować w tym, kto ile ma.

WIELKI ARKUSZ DANYCH EKONOMICZNYCH

[Indiana]

Dorzucam jeszcze plik podsumowujący grę strategiczną, ten tekst był w "biblioteczce" do czytania na Bitwie Narodów, jako wstęp do tematu strategicznego.
Pamiętajcie, że ten tekst NIE uwzględnia wydarzeń w trakcie walk o Akwirgran.

Cytat:

Strategia Silberowa Skrót i podsumowanie walk roku 937 1. Marsz na Północ Po wybuchu powstania 935’ wojna gwałtownie objęła wszystkie kraje i w przeciągu kilku miesięcy sprowadziła północne armie Qa do defensywy, skazanej na klęskę. Mając świadomość, że wojna pochłonie gigantyczne środki, na konferencji w Srebrnej Rzece Qa zaproponowali kompromis, który okazał się nie do przyjęcia dla Północy. W efekcie półmilionowa armia Utzyao („armia wewnętrzna”)ruszyła na północ. Podzielona została na trzy brygady wedle plemion Qasyran, które w nich przeważały - Cuauchtli (Orła), Tecuixin (aligatora) i Cuitlachtli (Wilka). Droga na północ – kilka tysięcy kilometrów – potrwała z przerwami ponad rok. Aby opóźnić armię, Talsoi poświęcili swoją flotę w Czarnym Szkwale, styryjscy partyzanci wysadzili każdy most na Loraniss, a wergundzcy paladyni zamienili wybrzeże w ufortyfikowaną linię umocnień. Ale Utzyao w końcu dotarli. 2. Laro Księstwo Larionu przystąpiło do wojny z powodu urażonego honoru, nie zaś z koneiczności, pomimo starań ekstremistycznej Anndhakary zaangażowanie to było stanowczo mniejsze od możliwego. Licząca 150 tys. Ludzi Brygada Wilka (Cuitlachtli) maszerowała na północ wzdłuż granicy styryjskiej na Yro, prosto na rejon umocniony w Kalidorei. Tymczasem Laro zaabsorbowani byli historycznymi wydarzeniami w podziemiach, pierwszym od pokoleń rozejmem z elfami podziemnymi oraz politycznym trzęsieniem ziemi, jakie spowodowało przywrócenie do praw rodu Andhakara. Kalidorea została obsadzona przez zaledwie 40 tys. wojowników, zwołanie wojsk rezerwowych w huanach ogłoszono zbyt poźno. Splot okoliczności pchnął sytuację w najgorszym z możliwych kierunków. Gdy zwołane wreszcie wojska rezerwowe (a Laro ma gigantyczne możliwości rezerwowe, około 50% ludności jest w stanie ruszyć do walki) maszerowały w pośpiechu na północ, wódz brygady, tana-tlatone huei Oepetl Cuitla, składał walczącym w Kalidorei ofertę honorowej kapitulacji. Gdy wojska rezerwowe z południowych huanów dotarły na północ, Brygada Wilka minęła Kalidoreę, przekraczając granice bezpiecznego Aenthil. Kiedy wojownicy Laro z wojsk rezerwowych wkroczyli do zniszczonych fortów, zastali wykonane zgodnie z rytuałem mogiły 40 tys. obrońców Kalidorei, a na nich tablicę „Szanujemy wasz wybor”. Gdy meldunek o tym trafił do rąk księżnej, granice niemal opustoszałych południowych huanów przekraczała właśnie interwencyjna armia Qa, zostawiając za sobą spaloną ziemię i trupy cywilów. Qa złożyli Laro ofertę odpuszczenia wojny, w której nic ich nie trzyma, zwracając uwagę, że nigdy nie wykonali wrogich kroków przeciwko państwu Larionu. Otrzymawszy odmowę, Qasyran oficjalnie uznał Laro za wroga i wykorzystał okazję maksymalnego osłabienia sąsiada. Tym samym Laro zostało zmuszone do wycofania się z wojny. 3. Styrgrad Brygada Krokodyla (Tecuixin) dotarła pod Styrgrad w liczbie 260 tys., przez wiele miesięcy szykując gigantyczną przeprawę na tratwach i łodziach. Na drugim brzegu do obrony miasta szykowało się ponad 100 tys, styryjskich ochotników (w większości bardzo słabo uzbrojonych), a także ponad 80 tys. wojowników trzech wergundzkich tymenów, z samym księciem Severo na czele. Pomimo wielkich ofiar w ludziach desant przeszedł. Do wojsk oblegających dołączyło 50 tys. doskonałych wojowników z Aenthil i jednostki sprzymierzone goblinów. Obrońców wsparły elfy podziemne pod dowództwem Mei’Aran Tlais’Orthogok. Siły stanęły w równowadze – przewagę liczebną (300 tys. vs 200 tys.) atakujących skutecznie niwelowały potężne mury fortecy Strygradu oraz doskonały system tuneli kontrminerskich pod miastem. Styrgrad jest argumentem gry – jeśli Wergundia przegra Akwirgran, to wycofa się ze Strygradu. To będzie oznaczać klęskę Styrii i prawdopodobnie jej zniknięcie z mapy. 4. Talsoi Początkowo dynamicznie rozwijająca się armia wyzwoleńcza poświęciła większą część swoich ludzi i wszystkie okręty w Czarnym Szkwale. To, co zostało, wycofało się z wybrzeża w interior, próbując przetrwać. Dołączający spontanicznie ochotnicy byli pobieżnie szkoleni, brak broni i zaplecza dawał się we znaki. Gdy okręty Utzyao odpłynęły, powstańcy podjęli próbę ataku na jedną z fortec nadbrzeżnych, zajmowanych przez elfów z Aenthil. Słabo wyszkoleni ochotnicy nie byli w stanie sprostać doskonałym oddziałom leśnych elfów, powstańcy musieli się wycofać, ścigani kontruderzeniem przeciwnika. Pozostałe w Talsoi siły Qa wsparły Aenthil. Powstańcy wstrzymali działania, szkoląc się i czekając na wsparcie sojuszników. 5. Wybrzeże Po dołączeniu Liryzji do federacji pod kontrolą wergundzką znalazła się większość wybrzeża. Linia brzegowa została wzmocniona zasiekami i magią. Lądowanie desantu Qa przebiło się prxez te zabezpieczenia. Lądowanie nastąpiło przy porcie Zachodni Klif, druga część, wraz z flotą wpłynęła nie niepokojona w obszar ruin miasta Birka, nad którymi wciąż unosiła się mgła minerąłowa. Obszar ten, niedostępny dla żołnierzy Północy, stał się bezpiecznym bastionem armii Qa. Wstępne starcia Brygady Orła (Cuauchtli) z obroną wybrzeża skończyły się porażką Qa. Dowodząca brygadą tlatone huei Iltepe Moe oszczędzała jednak swoich żołnierzy, wycofując się przy każdym ryzyku porażki. Po kilku pierwszych przegranych starciach i wycofaniu się na obszar Birki Qa sięgnęli po silniejsze argumenty. Wysłali w teren luźne oddziały minerskie, niemal nie do wykrycia. Dzięki wyniesionym z ruin Birki planom Północ zyskała możliwość lokalizacji i rozbrajania, tudzież zabezpieczania się przed bombami minerałowymi, w tym wypadku z rozłożonych w terenie kilkunastu udało się wykryć większość. Tym niemniej nad Liryzją i Mercją rozbłysło około 7 minerałowych wybuchów, otwierając Qa drogę na wschód. Brygada Cuauchtli podzieliła się na dwa korpusy, część na pokładzie floty rzecznej ruszyła w górę Sankary, dążąc do spotkania z Brygadą Wilka, wyruszającą w tym czasie z Aentthil na granicę Parve. Pozostała część podnóżem Maegros ruszyła w kierunku Visnohory. 6. Trynt Gdy trwała kampania politycznej walki o Liryzję, w Tryncie właśnie nastąpił przełom frontu. Forteca w Arden, broniąca dostępu tak do dróg na Askaron jak i na przełęcze teralskie, została zdobyta siłami IV tymenu i części tryntyjskich hirdów. Po tym na terenie Tryntu w rękach Qa została już tylko broniona przez 20-tysięczny garnizon twierdza w samym Askaronie. Askaron To, co stało się podczas szturmu na tryntyjską stolicę, było ukoronowaniem narastających w Sojuszu Północy zmian. Przede wszystkim Trynt z wszystkich państw północy jest jednym z najmniej narażonych na ponowną okupację Qa, natomiast bardzo – na ewentualną agresję ze strony Wergundii. Książę Brynjolf zatem bardzo poważnie rozważył złożoną mu przez Iltepe Moe propozycji zawarcia separatystycznego pokoju. Nie zdecydował się jednak na otwarte złamanie sojuszu. W zamian za to podjął szeroko zakrojony plan polityczny, mający na celu zjednoczenie małych państw na północ od Wergundii, jako równowagi dla dominacji tejże. Po klęsce w Liryzji celem stało się przyłączenie do sojuszu Terali i unieszkodliwienie sojusznika Wergundów, czyli Kesham. Brynjolf wykonał to za pomocą jednego posunięcia. Pod Askaronem zaakceptował plan ataku, opracowany przez krasnoludzkich generałów, zakładający szturm bezpośredni hirdów przy jednoczesnym ostrzale machin. W założeniu to armia tryntyjska miała się wykrwawić. Jednak zamiast swoich hirdów książęcych Brynjolf posłał do szturmu ochotników z zaciągu. Ponieśli rzeczywiście olbrzymie straty, jednak magiczny ostrzał stanowisk Kesham zmusił ostatecznie krasnoludy do szturmu na wyłom w murach. Szturm przebił się przez mury dolnego zamku, a zwycięstwo rękami krasnoludów wydawało się być przesądzone. Jednak Brynjolf wstrzymał atak, a do szturmu puścił upiory Hirdu Mgieł, uzyskując niemal błyskawicznie kapitulację załogi. Tym samym finalnie tytuł zdobywcy Askaronu został przy Tryntyjczykach. W efekcie tego manewru Kesham, które poniosło kilkutysięczne straty, oskarżyło Trynt o wykorzystanie ich. Krasnoludy wystąpiły z Sojuszu Północy i wycofały wszystkie swoje wojska z powierzchni. Tym samym Brynjolf jednym posunięciem odzyskał stolicę oraz pozbył się z terenu kłopotliwych wergundzkich sprzymierzeńców. Niemal równocześnie z atakiem na Askaron główne siły Tryntu przekroczyły granicę na przełęczach i wkroczyły do Terali. 7. Terala Od kiedy kniaź Derwan ogłosił przyłączenie się do Sojuszu Północy, w kraju trwa wojna domowa między zwolennikami Qa (ród Awdanów) i zwolennikami Sojuszu. Podobnie jak Tryntowi, tak i Terali oczywiście Qa zaoferowali sojusz, którego jedynym warunkiem było zachowanie w rękach Qa kluczowego punktu tego obszaru – fortecy na Visnohorze. Po zdobyciu Arden na teren Terali wkroczył wergundzki IV tymen, przeznaczony właśnie do ataku na Visnohorę. Skupiając się na realizacji dalekosiężnego celu, jakim było zajęcie całej Terali i pozbawienie Visnohory zaplecza (twierdza jest niemal niemożliwa do zdobycia szturmem), Wergunowie ruszyli na północ, zajmując kolejne grody zwolenników Zapołudnie. Tymczasem oblężony w grodzie Szyszak kniaź Derwan był bliski niemal całkowitej klęski, tracąc większą część swoich sił. Od katastrofy uratował go rajd tryntyjskich hirdów, które przerwały oblężenie, odpychając siły Awdanów na wschód. Sojusz Terali i Tryntu stał się bardziej realny. Kontynuację ataku na wschód zakłóciło jednak wejście na arenę kolejnego gracza. Po interwencji Qa w Ofirze zostały stamtąd wezwane arbany pod wodzą wybijającej się watażki, Enktoi. Zawarła ona ponownie układ sojuszniczy z Qa (Samnia pozostaje bez władcy), dzięki którym wyszła z Ofiru z olbrzymimi łupami i w chwale wybawiciela. Realizując zobowiązania układu, wprowadziła do wojny 30 tys. wojowników, którzy uznali, że za nią pójdą (tym samym stanęła na czele wyścigu do tronu kagana, zwycięstwo w Terali i Wergundii zapewni jej z pewnością buławę). Utrzymując cały czas w mocy Sojusz, Brynjolf zdecydował się na przerzucenie sił na południe, na teren Wergundii. W efekcie hirdy zderzyły się z maszerującą na wschód 40-tysięczną armią Iltepe Moe. Nie będąc w stanie podjąć walki Brynjolf musiał cofnąć się aż w rejon na północ od Akwirgranu. Teralski kocioł: Cel Wergundii: Zdobyć całą Teralę i wybić tam zwolenników Qa. Odbić Visnohorę i zabezpieczyć sobie plecy. Cel Tryntu: Uprzedzić Wergundię i utworzyć ścisły sojusz antywergundzki z Teralą, utrzymać Visnohorę, aby mieć możliwość uderzenia w plecy Wergundii. Visnohora stanie się punktem decydującym i powodzeniu polityki Brynjolfa. Oddziały tryntyjskie pod Akwirgranem de facto walczą o to, żeby Visnohora była tryntyjska (lub teralska, w sojuszu) Cel Qa: Wspomóc swoich zwolenników w Terali tak długo, żeby mogli stworzyć odrębne państwo (oczywiście jeśli nie da się utrzymać całej Terali), z Visnohorą w granicach. W ten sposób, utrzymując sojusz z Samnią, mogą uzyskać po wojnie na stałe punkt nacisku na Wergundię – w razie powodzenia zawsze mogą Wergundii wbić Samnię w plecy. 8. Ofir i Samnia Po konferencji w Srebrnej Rzece i śmierci kagana w Samni nastąpił okres chaosu, pogłębionego ogromnymi stratami z powodu epidemii. Przywódcy i watażkowie stanęli do rywalizacji, w której zwycięzcą miał być ten, który zapewni większe łupy i chwałę. Sprzyjający Północy Ank’munsaar poprowadził wraz z dziećmi zmarłego kagana dwie wyprawy łupieżcze na Ofir, chcąc odciągnąć Samnię od walki u boku Zapołudnia. To się udało – zajęty własnymi problemami i polityką zjednoczenia z Itharos Ofir był praktycznie bezbronny. Do czasu. Zgromadzone i po raz pierwszy od pół wieku połączone pod jednym dowództwem mory ofiryjskie przeprowadziły manewr, w wyniku którego samnijskie arbany znalały się w otoczeniu. Jednocześnie przeprowadzony zamach wyeliminował tez na wiele miesięcy tak Ank’munksaara jak i Ochir i Gambaatara, dziedziców poprzedniego kagana. W chaosie dowodzenie przejęła Enktoia (Promień) Bilguun’enei, wykonując kilka zdecydowanych posunięć (m.in. grożąc natychmiastową egzekucją 6 tys. jeńców) zmusiła Ofir do negocjacji, w których pośrednikiem było Zapołudnie. W efekcie rozmów Ofir wykupił swoich jeńców za gigantyczną kwotę ok. miliona bezantów, Enktoia natomiast wycofała arbany, przenosząc je na front wojny północnej, gdzie dołączyła do strony Zapołudnie. Te same arbany, czyli ok. 30 tys wojowników, przez fortecę w Visnohorze wkroczyły na teren Wergundii. Ofir natomiast ma 4 drogi polityczne:  sojusz z Wergundią – Wergundia nigdy się o to nie postarała  sojusz z Tryntem – byłaby to powtórka założenia graczy ze Srebrnej Rzeki, czyli sojusz antysamnijski. Jednak to stawia Ofir i Teralę ekstremalnie przeciwko Qa. Brynjolf podjął już wstępne kroki w tym kierunku.  sojusz z Qa – możliwy pod warunkiem gwarancji bezpieczeństwa od Samnii, czemu sprzyjałoby wybranie Enktoi kaganią. Opłacalny handlowo jednak ryzykowny ze względu na bliskość Wergundii- w przypadku przegranej Zapołudna jest ryzyko zemsty federacji.  ścisła żelazna neutralność – opłacalne, dopóki ktoś czegoś od nich chce.

[Indiana]

Aha, i pamiętajcie o istnieniu tej strony - może się przydawać

MAPY

[Powój]

TERALA
Aktualny wyglad i stan Terali jakby kogoś przypadkiem to interesowało