Karczma pod Silberbergiem

[Pedro]

- Ta sama. Spotkałeś ją już wcześniej?

[Bryn]

- Tak. Cholera. To ta, co zjednoczyła plemiona na południu. Poznałem ją jeszcze w osadzie Krevaina Styryjczyka, kilka miesięcy temu. Kojarzysz może to miejsce? W każdym razie to ona przepędziła wszystkich ludzi północy z Za-Południa. - odpowiadam. - Oby to jednak nie była ona. Lepiej nie mieć z nią żadnych styczności, to nie może skończyć się dobrze. Ostatnim razem ją widziałem, pomagałem wycofującym się z osady Krevaina. Cała droga do Vekowaru to była ciągła walka z jej oddziałami. - kontynuuję. Zamyślam się trochę nad niedawnymi wydarzeniami, przypominam sobie szczegółowo wszystko. Próby porozumienia się z nią, pomaganie jej, następnie próba zwalczania jej, zniszczenie Broni i ostatecznie oddanie jej buławy i wszystkich dokumentów znalezionych obok Broni. Krzywię się lekko na myśl, że przez to siedzę teraz w jakiejś jaskini - tak samo jak ci wszyscy ludzie, zamknięci w podziemnym więzieniu. Przypominam sobie także sytuację, w której magicznie wysadziła mojemu pobratymcy, Imavirze, głowę, dlatego, że sprzeciwiał się jej. Lepiej nie będę im tego mówił, to mogłoby znacząco podburzyć ich morale - myślę.

[Leite]

-Spotkał...eś ją? - pytam zaciekawiona. - To może się z nią doporozmawiasz, skoro aż tak blisko? A przynajmniej pytasz. Bo ja też ją znam, o ile mówimy o tej samej osobie.
Wracam myślami do tych okropnych dni na powierzchni, gdzie szamanka i jej cholerni tubylcy z pomocą powierzchniowców obudzili złych, starych bogów, zagrażających Klyfcie, których awatary niemal zabiły Mykaecha. A przez to mój brat zginął, bo jeden alchemik zrobił zamieszanie. Żałosne, ale jak po tym cierpi mój ród.
- Kogo do tej pory brała? - pytam. I dodaję. - Nie..potrafię dobrze mówić po waszemu, więc mogę...e...dziwnie słyszeć, znaczy brzmieć.
Sprawdzam, czy mam przy sobie sztylet. Pewnie nie, gobliny go pewnie zabrały chociaż był dobrze ukryty w bucie. Moje oczy powoli się przyzwyczajają do światła. Ci ludzie się pewnie mnie boją. I dobrze nawet. Pomodliłam się szybko w milczeniu do Klyfty o powodzenie z Ahi Tere oraz wyjście z tej parszywej sytuacji, gdzie wszyscy siedzą na rzyciach i się poddali.

[Pedro]

- Jedną osobą był jakiś wędrowny uczony. Z tego co powiedział zanim go zabrali, był w okolicy z powodu Minerału. Drugi, którego widziałam jak go zabierali, to jakiś najemnik. Opierał się, próbował walczyć. Zaciągnęli go tam bezwładnego. Było jeszcze ze 4- 5 innych osób. Kupiec, mag, 2 elfy o których nie wiem nic bo nie mówiły nic. I kapłan Modwita. Zabił 2 strażników, zanim go obezwładnili i zawlekli w nieznane. Także chyba nie jest wybredna - odpowiada grubaska.

Sefii, sztyletu nie masz.
Ludzie siedzą przy ścianach, inni leżą na ziemi. W celi jest trochę sienników i innego rodzaju materacy do położenia się.
Gdzie siedzieliście sobie czekając na nie wiadomo co, w pewnym momencie przed celą zapanowało małe zamieszanie. Przyszła grupa tubylców, strażnicy otworzyli celę i podeszli do grubej kobiety. Gdy ta zorientowała się po co przyszli zaczęła się rzucać, gryźć, kląć i bronić. Nie zdało się to jednak na wiele. Ktoś nawet rzucił się do pomocy ale szybko się zreflektował gdy dostał drzewcem włóczni w podbrzusze. Kobieta została zawleczona poza celę i po krótkim czasie jej krzyki były jedynie odległymi dźwiękami od strony dużej jaskini, by następnie całkiem ucichnąć. W celi zapanowała kompletna cisza.

[Leite]

Blednę, widząc, jak ją zabierają. Była taka miła...
-Co ile czasu...kogoś biorą..? - pytam dziwnie sztywnym głosem. Zastanawiam się, czy ten psion nie może się skontaktować ze swoimi, ale pewnie nie. Następnym razem, jak przyjdą tubylcy, zaczepię ich o rozmowę z szamanką, żeby tu przyszła. Może to coś da. Rozglądam się z mojego kąta, czy nie widać tu innych elfów podziemnych. Chyba jestem sama. Chyba że mają inne cele. Skupiam wzrok na Laro i uważnie mu się przyglądam, podobnie następnie patrzę na innych. Cholerni Tubylcy. Najpierw mnie trują a potem łapią i robią nie wiadomo co. Mam nadzieję, że nie chodzi o Starych Bogów. W końcu stwierdzam, że jeśli długo się coś nie wydarzy, spróbuję się wyspać. Wracam myślami do Ahi i sie martwię. Pewnie inni nasi im pomogą. Spod pół przymkniętych oczu przyglądam się sytuacji i czekam, aż coś się wydarzy.

[Bryn]

Patrzę na gryzącą i bezsilnie broniącą się kobietę. Traci tylko siły, zamiast je oszczędzać na przyszłość, kiedy będzie mogła ją lepiej wykorzystać. Opór godny podziwu, ale zupełnie bezmyślny. Rozglądam się po pozostałych w celi - kto będzie kolejny? Po kogo następnego przyjdą? Atmosfera niepewności coraz bardziej mnie uderza, ale nadal zachowuję spokój - wiem, że potrzeba opanowania i wyrachowania, bo tylko to może uratować mnie chwilowo z opresji. Decyduję się na chwilę odpoczynku, przyda mi się na pewno. Szukam wolnego miejsca i kładę się, starając się zasnąć. Mam tego wszystkiego powoli dość, sen da mi chociaż trochę ucieczki od tej jaskini.

[Leite]

Czekam, aż laro zaśnie lub się obudzi. Gdy tak zrobi, mam zamiar z nim pogadać, więc przesuwam sie bliżej niego, by tam usiąść, żeby nie gadać przez całą celę.

[Pedro]

[Chcesz z nim gadać jak zaśnie? :o]

[Leite]

[oj no jak wstanie, przepraszam za pomyłkę ;-;]

[Pedro]

[Nie przepraszaj, nie masz za co. Szkoda tylko, że Elfik odpisuje raz na tydzień.]

[Pedro]

Gdy tak siedziałaś sobie gdzies w celi, poszedł do ciebie Talsoi i zagadał szeptem.
- Jestes podziemną elfką? Nigdy nie spotkałem żadnego z was. Gdzie Cię złapali? Nie przypuszczałem, że mozna was spotkać w okolicach Vekowaru. Tym bardziej z Laryjczykiem - wskazał na śpiącego Cadana.

[Leite]

-Avunu. Znaczy, tak. Złapali mnie na czwartym roz...łączeniu? pod trzecim korytarzem na lewo od...oh, w sumie, nie wiesz, gdzie to. - Patrzę na niego uważnie. - Zdarza się. Nie podróżuję z nim, byłam sama. Tylko...zapisał...eh, uratował mi życie i potem nas złapali...i im pomógł...i zginęli moi bracia...i jesteśmy tu. - przy ostatnich kilku zdaniach głos mi się lekko załamał. - A ty? Talsoi to ostatnie osoby, jakie spodziewałam się tu zetknąć. Spotkać.

[Pedro]

- Komu pomógł? Jacy bracia? Wolniej trochę. Mnie porwali w Vekowarze. Jacyś ludzie przeszli w nocy i zabrali mnie gdy spalem. Obudziłem się z workiem na głowie. Okazało się że jestem w jakiś tunelach. Po jakimś czasie, nie wiem po jakim znalazłem się tutaj. Nie wiem ile tu jestem. Kila osób od tamtego czasu doszło. Ze 4 zabrali. Siedzę i nie wiem na co czekam. Ale trzeba cos zrobić. Nie możemy tu siedzieć czekając jak owce na rzeź. Tylko jakoś brakuje nam współpracy - mówiąc to popatrzył na resztę więźniów.

[Bryn]

<ok, wybaczcie, że rzadko odpisuję, teraz powinienem już móc częściej coś napisać>

Po jakimś czasie wybudzam się z drzemki, słysząc nad uchem rozmawiające elfy. Uważnie przysłuchuję się temu, o czym mówią. Czuję satysfakcję, słysząc, że drży jej głos, gdy mówi o zabitych podziemnych elfach. Być może był wśród nich ten, który nie tak dawno poderżnął mi, dosyć nieskutecznie, gardło. Mała szansa, ale zawsze jest.
Siadam powoli, chcąc dołączyć się do rozmowy. Czekam, aż elf skończy mówić i i mówię
- Witaj. Słyszałem, o czym rozmawialiście przez chwilę, chcąc nie chcąc. Jestem Cadan. Odpowiadając na twoje pytanie, pomogłem goblinom w walce z podziemnymi. Z goblinami przynajmniej żyję, nie chce sobie nawet wyobrażać, co by się stało, gdyby wpadł w ręce tych elfów z podziemi - przerywam na chwilę i kontynuuję - Ja także nie chcę czekał aż mnie zarżną, ale musimy wyczekać na odpowiedni moment. Jeśli mamy zawiązać z nimi jakąś współpracę, to trzeba zacząć od razu. Strażnicy i tak nas prawdopodobnie nie rozumieją, więc możemy z nimi rozmawiać o czym chcemy. - również patrzę się po ludziach i nieludziach zebranych w celi. - A w ogóle, jak ci na imię? - pytam elfa.

[Pedro]

- Nie mi oceniać twoje wybory. Nie znam sytuacji. Ale co do wymyślenia czegoś co pomogło by nam uciec, jest to bardzo wskazane. Zanim znowu kogoś zabiorą. To co zauważyłem to to, że strażnicy się zmieniają co jakiś czas. Nie wiem co ile, nie ma tu słońca niestety. Rozmawiają wtedy i w ogóle trochę rozprężenie panuje. Cele otwierają tylko by dać jedzenie, co robią dosyć rzadko oraz, by zabrać kogoś lub wrzucić. Sytuacja jest trochę beznadziejna - mówi smętnym głosem.

[Bryn]

- Hmm. Strażnicy wchodzą do samej celi tylko podczas zabierania i wrzucania ludzi oraz dawania posiłków? Żeby stąd uciec, trzeba najpierw się ich pozbyć w tym momencie "rozprężenia", jak mówisz. Najlepiej tak, żeby jak najdłużej nikt nie zauważył ich zniknięcia i naszej ucieczki. Niestety nie mogę skorzystać z moich zdolności, tubylcy są odporni na moje sztuczki - mówię, przypominając sobie całą tą zmarnowaną energię magiczną, włożoną w to, żeby w jakiś sposób zadziałać na umysł dzikich, żeby po wielu próbach dojść do wniosku, że oni się całkowicie moją psioniką nie przejmują. - Trzeba działać szybko, im szybciej się dogadamy z resztą wieźniów, tym lepiej.

[Leite]

(czy jako podziemna wiem jako tako która godzina itd.?)
-Gdybyś rozsądznie myślał - mówię do Cadana. - Tobyś wiedział, że przez ocalenie mi życia miałbyś zapewnione wyjście na powierzchnię. Bezpiecznie. Ale trudno, było minęło. W każdym razie żyjesz, ale prawdopo....dobnie będziesz ofiarą lub czymś innym - nie zdołałam powstrzymać ostatniego komentarza. - A te istoty, które są tu z nami, straciły chęć walki. Myślę, że możemy chcieć pogadać z rudą i powiedzieć strażom a jak sie niei zgodzoa..zgodzą, to wtedy zniknąć..

[Pedro]

- Wy się znacie na walce, a przynajmniej tak wyglądacie. Ja jestem tylko cieślą. Nie znam się na strategii. Jeśli chcecie uciekać to wymyślcie coś. Może ktoś inny wam pomoże, ale ciężko mi powiedzieć kto. Zbyt wielu wojowników tu raczej nie ma - Talsoi wyszeptał w waszą stronę po czym wrócił na swój kawałek koca pod ścianą.

[Leite]

-Super. - mruczę zirytowana po czym zwracam się do Laro - Przepraszam za ten policzek. Chyba rozumiesz, czemu ci dałam w twarz. W każdym razie dziękuję za ocalenie życia i proponuję współ...pomoc? w ucieknięciu stąd a potem ci pomogę wyjść bez..bezpiecznie na powierzchnię. Co ty na to?