Karczma pod Silberbergiem

[Ptakuba]

Witam.
Tak sobie planuję w przyszłe wakacje pojechać (o ile zbierze się kasa i rodzice nie będą robić problemów (choć będą...)) bo kumpel mi zaprezentował i się zajarałem i myślę o rzeczach, które stanowią problem...

1. Można kreować swoje rasy i grać takową? Przeszłoby coś jak diablę (człowiek skażony demonicznym dziedzictwem) czy fey'ri (jw. ale elf, i fey'ri w przeciwieństwie do diabląt ludzkich tworzą zwarte i przy okazji mroczne i okrutne społeczeństwo i dlatego je preferuje bo niesamowicie mi pasuje taki układ do koncepcji postaci)?
2. Czy druid jest zdolny do ofensywy, czy to tylko alchemia, leczenie i wąchanie kwiatków?
3. Albo czy można grać czymś jak DeDekowy (wiem że to zakazane dlatego nie użyłem sformułowania D&D ) bard? Czyli że taki trochu łotrzyk, co liznął podstawy magii (albowiem czaruje dzięki swemu artyzmowi i urokowi osobistemu)? I ma gitarę elektroakustyczną z elektrycznym stroikiem? ; p
4. Nieco głupsza kwestia. Jak przekonać rodziców że to nie jest takie idiotyczne jak się wydaje po przeciętnym opisie sprawy ("no że udajemy rycerzy i magów i na niby walczymy i wszystko bardzo fajnie jest : O" ; p ; Myślę że nawet wytłumaczenie że to coś jak improwizowane aktorstwo by nie dotarło. Powiedzą że lepiej wtedy zapisać się do normalnego kółka aktorskiego : [ Jakby gdzieś tu było ehhehe) i że jednak warto wydać na to tą stosunkowo sporą sumkę?
5. (przyjemniejsza sprawa) Jak przyjadę do was z gitarką to co mam grać? ; d Bo muszę się nauczyć przez ten rok : P

Witam.
Tak sobie planuję w przyszłe wakacje pojechać (o ile zbierze się kasa i rodzice nie będą robić problemów (choć będą...)) bo kumpel mi zaprezentował i się zajarałem i myślę o rzeczach, które stanowią problem...

1. Można kreować swoje rasy i grać takową? Przeszłoby coś jak diablę (człowiek skażony demonicznym dziedzictwem) czy fey'ri (jw. ale elf, i fey'ri w przeciwieństwie do diabląt ludzkich tworzą zwarte i przy okazji mroczne i okrutne społeczeństwo i dlatego je preferuje bo niesamowicie mi pasuje taki układ do koncepcji postaci)?
2. Czy druid jest zdolny do ofensywy, czy to tylko alchemia, leczenie i wąchanie kwiatków?
3. Albo czy można grać czymś jak DeDekowy (wiem że to zakazane dlatego nie użyłem sformułowania D&D ) bard? Czyli że taki trochu łotrzyk, co liznął podstawy magii (albowiem czaruje dzięki swemu artyzmowi i urokowi osobistemu)? I ma gitarę elektroakustyczną z elektrycznym stroikiem? ; p
4. Nieco głupsza kwestia. Jak przekonać rodziców że to nie jest takie idiotyczne jak się wydaje po przeciętnym opisie sprawy ("no że udajemy rycerzy i magów i na niby walczymy i wszystko bardzo fajnie jest : O" ; p ; Myślę że nawet wytłumaczenie że to coś jak improwizowane aktorstwo by nie dotarło. Powiedzą że lepiej wtedy zapisać się do normalnego kółka aktorskiego : [ Jakby gdzieś tu było ehhehe) i że jednak warto wydać na to tą stosunkowo sporą sumkę?
5. (przyjemniejsza sprawa) Jak przyjadę do was z gitarką to co mam grać? ; d Bo muszę się nauczyć przez ten rok : P

[Aerlinn]

To ja postaram się odpowiedzieć przynajmniej na to z rodzicami. Sama rozmawiałam rok temu z Indi i oto, co mi odpisała:
"Po pierwsze, fantasy nie jest światem wymyślonym. Zależnie od autora, fantasy stanowi albo pewną metaforę, posługując się uniwersalną, wypracowaną przez kultury europejskie symboliką (tak jak, np. Tolkien) albo jest pewnym kostiumem, w który autor ubiera świat, żeby łatwiej było przekazać jakąś myśl (np. Sapek). Fantasy oczywiście to tylko jedna z możliwych metafor, przecież można uniwersalne prawdy przekazać przez odniesienia historyczne, przez s-f, przez western - to tylko kwestia kostiumu. Nam podoba się taki, to zwyczajnie kwestia gustu. To tak, jakby ktoś uznał, że utwory Szekspira albo Sofoklesa nie są w dzisiejszym świecie nic warte, bo przecież dzisiaj już nie ma królów, a my ubieramy się w garnitury, a nie w szlacheckie szaty... Akurat na naszym obozie staramy się blisko trzymać stylistyki europejskiego wczesnego średniowiecza, ale gdybyśmy chcieli wprowadzić na obozie prawdziwe realia tamtej epoki... obawiam się, że graczom, a zwłaszcza rodzicom, mogłoby się to nie spodobać. W ten sposób zresztą po prostu zwiększamy sobie pole manewru do kreowania wydarzeń w scenariuszu, bo nie ogranicza nas norma społeczna, konwencja ani nic innego.

Wcielanie się w postaci przede wszystkim jest czynnością poszerzającą wyobraźnię i empatię wobec innych. Pomaga zrozumieć, jak to jest być kimś innym. Przykładowo, gdy zagrasz żołnierza, łatwiej będzie Ci w prawdziwym świecie zrozumieć emocje i zależności, którym podlegają ludzie wojny. Gdy zagrasz kogoś innej rasy, może łatwiej będzie Ci zrozumieć, jak czuje się człowiek, gdy jest obcy w danym środowisku.

Poza tym LARP to zadanie. Problem do rozwiązania. Ciągłe szkolenie myślenia praktycznego, w odróżnieniu od szkolnych teoretycznych rozwiązań, to, co uczestnicy wymyślą, będą musieli wprowadzić w życie. Będzie musiało zadziałać. Oni będą musieli to wykonać. Więc to szkolenie umiejętności myślenia, inicjatywy, inwencji twórczej, a do tego odpowiedzialności za to, co się wymyśliło. No bo jak źle pomyślą... to wpadną

Wszystko to sprawia, że nie ma mowy o żadnym zamknięciu w jakimś świecie. To wręcz szkolenie wszechstronności myślenia, uniwersalności myślenia. Bo ten świat gry działa tak samo jak nasz własny. Dokładnie tak samo, różnice to tylko kwestia założonego kostiumu...

Ale nasza gra to nie jest tylko wyobraźnia. Ludzie czytają książki, oglądają filmy, grają w gry i wyobrażają sobie opisane sytuacje. Ale jeśli ktoś nigdy nie przeżył sam nocy w lesie, jak może sobie to wyobrazić? Jak ma wyobrazić sobie strach, którego nie zna? Skąd ma mu wpaść do głowy, że o świcie jest dojmująco zimno, a podkradanie się o tej porze zaowocuje doszczętnym zmoczeniem ubrania. Jak ma wyobrazić sobie adrenalinę, która targa żyły, kiedy czaisz się w ukryciu, a twoi przeciwnicy są tuż obok? Jak zrozumieć to, co łączy ludzi wspólnie walczących na jednej barykadzie? Stworzyliśmy grę, gdzie to wszystko można przeżyć, poznać te odczucia, wszystkie towarzyszące im drobiazgi, ręce bolące od miecza, pył w zębach, lejący deszcz, wzruszenie świtu, kiedy przeżyliśmy całonocną bitwę. Te emocje kreujemy bezpiecznie, nie ryzykujemy tu swojego życia ani zdrowia, ryzykujemy za to życiem naszej postaci. Po to ona jest nam potrzebna. Wcielamy się w nią, żeby móc z pomocą wyobraźni zrozumieć, jak to jest obawiać się o życie. Ile jest warte. Widziałam w naszych bitwach graczy, którzy ryzykowali swoją postacią, żeby wyciągnąć z opresji przyjaciół, żeby opatrzyć "rannych", żeby osłonić innych uciekających. Poświęcenie. Ryzyko. Ofiarność. Tego się nie da przekazać przez książki. To są emocje prawdziwe i każdy z graczy wyjedzie stąd mądrzejszy o tą wiedzę. O doświadczenie.
I umiejętności.

Bo zabawa zabawą, ale trzeba będzie rozpalić ogień. Trzeba będzie go pilnować. Trzeba będzie zadbać o światło. Trzeba będzie skomponować wygodny strój do marszu. Znaleźć w lesie źródło dobrej wody. W jakiej szkole dzisiejsze dzieciaki się tego nauczą?

I jeszcze jedno - natura. Będzie tak blisko, że uczestnicy będą mieli jej dość Będzie lać się na głowy razem z deszczem, będzie przygrzewać w upale, będzie ich straszyć, kiedy w nocy zahuka nad uchem, albo kiedy znienacka wyjdą na stado saren czy muflonów. Będzie ich otaczał zapach lasu, którego w miastach nie uświadczą.
I wyjadą zmęczeni jak cholera jasna. Ale wypoczęci jak nigdy, przez 10 dni zapomną o rutynie codziennego dnia, o miastach z betonu, w których żyją.

W dzisiejszym świecie szklanego ekranu, gdzie tak ogromną część życia spędza się przed komputerem, przed TV... Uważam, że właśnie proponujemy dzieciakom PRAWDZIWY świat emocji i przeżyć. Prawdziwy, tylko ubrany w pewien kostium, który nas bawi, ale który jest tylko jedną z pobocznych cech całości."

[Varthanis]

Co do kreowanych ras, to co proponujesz ma minimalne szanse przejścia, poniewasz takie postaci zwyczaj wychodzą przekolorowane lub/i kiczowate, nie mówiąc już o problemach charakteryzacyjnych i zazwyczaj 'przegięciu postaci'. Jeśli jeszcze chcesz pochodzić ze spalonej wioski i podróżować z żądzą zemsty... cóż, powiem poprostu że to nie heroic fantasy

co do klasy postaci, też mało prawdopodobne, jako że wpływa to poprostu na balans podczas rozgrywki. nie ma możliwości walki w pierwszym szeregu i czarowania (wyjątkiem jest czasami awans postaci), bardowie są dostępni, jeśli chcesz mieeć cechy łotrzyka, wpływają na to jedynie twoje manualne zdolności, nie statystyki - ale jak coś (np podprowadzenie komuś broni) ci się nie uda, to poniesiesz konsekwencje, musisz się z tym liczyć (np. karcer, albo łomot od innego gracza/beena ) jeśli już wyprosisz jakąs magię, to raczej będą to płomyczki światła lub coś w tym stylu, nie licz na kulę ognia po pierwsze będzie to nie fair wobec innych graczy, po drugie wprowadza chaos organizacyjny i sprawia że trudno zidentyfikować twoją profesję na polu bitwy, zarówno graczom jak i beenom.

Druid teoretycznie nie walczy, prawdopodobnie zostanie pokarany w ten sam sposób co mag (wykrwawienie się za szarżowanie do walki). Wyjątkiem jest obrona, możesz oczywiście zasłaniać się bronią lub komuś oddać jeśli cię atakuje i jesteś 'przyparty do muru'

Gitarkę możesz wziąć, o ile nie boisz się zbytnio o jej bezpieczeństwo, byli już gracze z akustykami/klasykami, grali w obozie i sprawdzało się to fajnie. Jeśli chcesz grać na polu bitwy polecam raczej fletnię albo coś czego nie uszkodzą ci inni / będzie poręczne. Jeśli chodzi o dobór kawałków, kwestia wyczucia, folk mile widziany. balladki rockowe/metalowe raczej popsują klimat fantasy Posłuchaj intuicji (Indi? ).

[Indiana]

Hej. W imieniu organizatorów:

[Hodo]

Hyhyhy, po tym co przeczytałem, gdybym miał się wybierać jako uczestnik, wybrałbym się jako zabójca demonów

[Ptakuba]

[Indiana]

[Airis]

Indi, powiem (napiszę) Ci, że wzruszył mnie Twój esej sławiący fantasy. Aż bym się na jakiś obóz wybrała

[Varthanis]

[Indiana]

[Abdel]

[Hodo]

[Abdel]

Bo ta postać była kretynem.Chodziło w niej tylko o to,żeby się na własnej skórze dowiedzieć o co chodzi z tym larpem.Zak Włóczył się i podsłuchiwał,zdobywał informację i zasiewał dezinformację.Wszystko po to abym mógł dowiedzieć się co na larpie można,co nie można.Jak coś zrobić,żeby było uznane przez OG.Jak inni gracze reagują na dane postacie.Taki kretyn to wiadomo,że jest nieszkodliwy,bo jest sam i nikt go nie lubi ;-) (nawet się otruć pozwoliłem :-P ta akcja z mieczem mnie rozwaliła.'Zak daj na chwilę miecz na 5 minut tylko nie idź za mną' ;-) no ale musiałem wiedzieć czy to trucizna śmiertelna(kolejne badanie).Zresztą nie wiem czy był takim wielkim kretynem jakąś małą siatkę szpiegowską w końcu utworzyłem i nią zarządzałem(powinienem sobie zrobić postać szpiega ale zanim nie pojechałem na larpa nie wiedziałem jak będę grać ;-) )Ale tak jego zachowania były kretyńskie,wybacz Zak po prostu był postacią eksperymentalną.Za rok będzie inaczej...

[Ptakuba]