Karczma pod Silberbergiem

[Indiana]

No to otwieram nową stawkę Wiadomo - co się podobało, a co było słabe. Wy- z Waszej graczowej strony, a my od strony kadry i OG

[Frączek]

Jeśli chodzi o mój turnus to:

-> Akcja która została akcją turnusu pod względem klimatu i efektu, to końcowe chwile oblężenia, w sensie ten moment z rytuałem. Kurde, moment (powtórzenie!) w którym modlisz się do Styrwita, nie możesz się ruszyć i słyszysz rozpaczliwe krzyki broniących się towarzyszy a następnie słyszysz jak umierają - przezaj*bisty klimat. Jeszcze to leżenie na ziemi z poderżniętym gardłem i zastanawianie się: "umarłem już, czy się jeszcze wykrwawiam? Tak mi zimno że nawet nie wiem"... No po prostu klimat tak gęsty że można go kroić. Mega dobrym ruchem był anioł(?) który nucił jakąś piosenkę. To był moment w którym mnie aż ciarki przechodziły


-> Kolejna genialna akcja to nasza wizyta w twierdzy Morreigh. Najpierw spotkanie z pijanym strażnikiem, które utwierdziło nasz malutki oddział imperialistów że będzie łatwy wklep... No, nie pykło W każdym razie, gdy po rozbrojeniu zostaliśmy prowadzeni przez Svena w czarnym skórzanym fartuchu to już wiedzieliśmy co nas czeka :v Tortury, szczególnie po stronie gdzie byliśmy pilnowani przez towarzyszkę Svena (z racji braku śmiejących się dzieciaków) minęły nie powiem przyjemnie, ale pod względem klimatu, jest co chwalić, na prawdę Samo późniejsze siedzenie w lochu i próby zwabienia do środka strażników, co kończyło się gazem usypiającym i wizytą kilku granatów w naszej celi, też miało genialny klimat. Chyba każdy zadawał sobie pytanie: "Gdzie jest ta @*!#$& Iffe i jej *@$^!# oddział ratunkowy?"


-> Następną akcją wartą wyróżnienia był sam sąd boży. Przeogromne wrażenie wywarł na nas fakt, że mamy przed sobą samych Bogów. Każdy z naszego oddzialiku od razu padł na kolana i aż do opuszczenia komnaty(?) nie ważył się podnieść głowy. Genialny odgryw bogów, można było po tym co dany bóg mówi odgadnąć kim on jest. Najłatwiejsza sprawa była oczywiście z Regiem, ale bez problemu odgadliśmy pozostałych bogów.



Jeśli chodzi o akcje, które wyszły tak sobie (nie powiem słabo, bo żadna słaba nie była ) to tylko jedna mi przychodzi do głowy, a mianowicie spotkanie Lami podczas powrotu z Sabatu. Wszyscy byli zmęczeni i marzyli tylko o pójściu spać, a tu nagle przyszło nam gonić jakieś świecące mordki po lesie pełnym gałęzi i innych krzaków, co dla większości było dość irytujące.
I tak skończyło na tym, że po powrocie wszyscy ganiali za wróżką zapominając o zmęczeniu ;P (Notabene, akcja z wróżką, choć niewinna, warta jest zaliczenia do tych ciekawszych )

[Indiana]

[Frączek]

[Indiana]

Zmęczenie jest u nas zatrudnione jako członek kadry i pracuje dla nas
A co do samej akcji - czarownikowi Laami podobała się wielce Kiedy jeden z Was jeszcze z pamięci zasunął strofą z Sagi o Hakonie, to czarownik mały włos posłałby Wam na migi urocze serduszko

[Frączek]

[Verlan]

Akcje? No dobrze, powspominajmy akcje
1. Twierdza Moreigh, bezsprzecznie, definitywnie i bez długiego namysłu. Rola Ashada jako oprawcy- majstersztyk. Samo przygotowanie nastroju podczas tortur... kwintesencja. No i nie można zapomnieć głosu Aver kiedy zrywali jej paznokcie, który to głos zmusił mnie i Eirego do zareagowania co poskutkowało wywaleniem u mnie flaków na podłogę... No a potem rozkminianie jak zwabić strażników do środka celi, któe rozpoczęło się powagą na początku, przeszło przez fazę zabawy i skończyło się na frustracji już na samym końcu, kiedy jakiś-bardzo-miły-pan odliczał liczbę 6, o ile mnie pamięć nie myli

2. Bitwa Północ- Południe. To była genialna bitka, ilość idealna dla każdego kto woli dobrą sieczkę między graczami niż siedzenie w domku w oczekiwaniu na cokolwiek. Jako że była to bitwa właśnie gracze vs. gracze była jeszcze ciekawsza i bardziej dynamiczna. Ktoś mógłby mi zarzucić, że rozczulam się nad tym, bo byłem w grupie wygranych, na co odpowiem, że takie bitwy (które można nazwać po prostu epickimi) dają tyle radości i zmęczenia, że nie myśli się o przegranej. A to wiem z własnego doświadczenia i, naprawdę, wielki szacun

3. Sabat czarownic i poszukiwanie magicznego miecza. Cóż, ta akcja zapisała się w mej skromnej pamięci przez kilka szczegółów. Po pierwsze- Samboja. No, tu głównie chodzi o fakt spotkania postaci, która już się pojawiła i odgrywała dużą rolę. Taki schorzenie u weteranów, że serce rośnie jak się spotyka dawnych znajomych. Po drugie- ujawnienie historii i prawdziwej tożsamości Owizora czy Ludmira. To po prostu byłą kwintesencja wielowarstwowej i skomplikowanej postaci, rzecz do której dąży wielu graczy przywiązanych do jednej, najczęściej pierwszej, postaci Po trzecie- łażenie po lesie za Laami i szukanie miecza. Sam klimat, środek nocy i ciemny las, a do tego BN'i pojawiający się tuż za twoimi plecami dawały poczucie, że to czego szukasz jest warte choćby i całej nocy spędzonej w tym lesie

4. Sąd bogów. Każdy kto tego doświadczył, a zdaje mi się, że wielka większość miała tę przyjemność wie o co mi chodzi. Pierwszy raz od początku cieszyłem się, że moja postać zginęła I tak jak w zeszłym roku, kiedy szliśmy ratować świat pogoda genialna zgrała się z kadrą, w zeszłym roku mieliśmy huragany, tornada i błyskawice, w tym roku piękny wschód słońca i najspokojniejszy poranek jaki doświadczyłem w Srebrnej. I owczywiście nieustanne fabularne pytanie do samego siebie: "Umarłem, czy zaspałem?" Sama biesiada była wprost genialna, ten klimat Valhalli i rozmowy o tym czy się wróci jako duch, czy nie. Jednym słowem: majstersztyk. Chociaż muszę powiedzieć, że kiedy zeszliśmy do kazamaty, w której odprawiono rytuał i indi powiedziała: "Tak, nie żyjecie, możecie teraz wszystko przemyśleć" to przestraszyłem się, że skończyliśmy najgorszym możliwym zakończeniem

[Owizor]

Zdecydowanie do najlepszych akcji zaliczam oblężenie, zwłaszcza końcówkę. Klimat ginącej twierdzy, ostatniej nadziei jaką jest Aidan, rozpaczliwe kombinowanie do ostatniej kropli krwi, zaciąganie Aidana na rytuał i te ostatnie pożegnania... Końcówka oblężenia na długo pozostanie w mojej pamięci
Twierdza Morreigh'ów również jest akcją, którą dłuuugo będę wspominać. Gdy OG był brany na tortury jeszcze było to poczucie "ee tam, to tylko OG, pewnie zaraz przyjdzie jakaś odsiecz czy coś i..." i w tym momencie uroczy pan w fartuszku bierze gracza i kolejnego i kolejnego... Nagle człowiek zdaje sobie sprawę, że prawdopodobnie już nigdy stąd nie wyjdzie... Cała akcja na Donjonie, od początku aż do końca była absolutnie niesamowita
Nie byłem na wielu Wulverach i widmach, ale te które zaliczyłem zrobiły na mnie również niemałe wrażenie
No i rzecz jasna moje wątki prywatne - dzięki za takie rozbudowanie ich (tak w ogóle to tracenie zmysłów lub części ciała sprawia, że człowiek zaczyna serio doceniać to co ma - nie żebym się prosił kiedykolwiek o więcej, ale naprawdę dzięki za to, jak mnie to wszystko rozwinęło, zupełnie prawdziwie ) Cały wątek Samboi, a zwłaszcza sabat, dał mi niesamowitą okazję do wczucia się w rolę, kontynuując postać z 2013 miałem naprawdę kosmiczną zabawę! (wiem, mówię w tej chwili tylko za siebie ale cóż... no mi to się niesamowicie podobało )
Strasznie żałuję, że krasnoludy, gobliny i driady ujrzałem dopiero będąc już po drugiej stronie barykady lecz jeśli ta perspektywa też się jakkolwiek liczy, to mówię: fajnie mi się kadeciło na tych akcjach
Świetne było też sędziowanie bitwy - do teraz żałuję, że nie wziąłem popcornu Widok był niesamowity, a i emocje niemałe (jakoś tak mam, że odruchowo kibicuję "tym słabszym", więc cały czas trzymałem po cichu kciuki za Północą )
Z kolei jeśli chodzi o słabe strony, to cóż... Sąd zepsuł mi niesamowite wrażenie po całości oblężenia, rytuału, śmierci i ścieżki (właśnie! ścieżka też była super! ta cisza w kontraście po tym, co się wcześniej działo... ta samotność... wow choć szkoda troszkę, że o przejściu przez Mgły dowiadywano się po fakcie - Owizor na sam ich widok zawróciłby (zresztą skoro jego medalion kapłański pozostał w rękach Aerlinn, to tym bardziej jego duch by w nim pozostał)). Po prostu w moim konkretnym przypadku uważam Sąd za totalnie nielogiczny i niesprawiedliwie poprowadzony. Gdyby Reg rzeczywiście znał życiorys, czyny i poglądy Owizora, powinien był go przepuścić z załączonymi gratulacjami wręcz. No... niesmak po tym miałem straszliwy, aż kurczaków prawie że nie tknąłem.
Z rzeczy które mi się nie podobały wymieniłbym też utratę mocy kapłańskiej w ostatnich dniach, która w gruncie rzeczy uczyniła nie-paladynów zupełnie nieprzydatnymi w walkach, a i paladynów zabolała. Dobrze że na następnych turnusach już z tego zrezygnowano (o ile dobrze widziałem). Podobnie i "ciężkie rany na pierwszy szereg" - niefajność która została prawidłowo poprawiona na kolejnych turnusach. Cóż... po prostu taka już magia pierwszego turnusu, gdzie jeszcze istnieją tego typu detale do poprawy
Ciężko mi natomiast określić jednoznacznie, co sądzę o jeszcze innej rzeczy - o zmęczeniu przytłaczającym klimatem. Bo że przytłaczający był, to fakt. Zwłaszcza dla kapłanów. Momentami łapałem się na tym, że marzyłem "niech to się wreszcie skończy! jakkolwiek!". Ale z drugiej strony, owo zmęczenie i poczucie nadciągającej nieuchronnie zagłady niesamowicie mobilizowało i pogłębiało wczucie w fabułę. Więc w gruncie rzeczy uważam, że wyszło to wszystko na dobre

[Abel]

Cytat:

Z kolei jeśli chodzi o słabe strony, to cóż... Sąd zepsuł mi niesamowite wrażenie po całości oblężenia, rytuału, śmierci i ścieżki (właśnie! ścieżka też była super! ta cisza w kontraście po tym, co się wcześniej działo... ta samotność... wow choć szkoda troszkę, że o przejściu przez Mgły dowiadywano się po fakcie - Owizor na sam ich widok zawróciłby (zresztą skoro jego medalion kapłański pozostał w rękach Aerlinn, to tym bardziej jego duch by w nim pozostał)). Po prostu w moim konkretnym przypadku uważam Sąd za totalnie nielogiczny i niesprawiedliwie poprowadzony. Gdyby Reg rzeczywiście znał życiorys, czyny i poglądy Owizora, powinien był go przepuścić z załączonymi gratulacjami wręcz. No... niesmak po tym miałem straszliwy, aż kurczaków prawie że nie tknąłem.

Pozwól, że dopytam, bo nie było mnie przy tym: jedyne zastrzeżenie jakie masz do sceny sądu jest takie, że Twoja postać powinna być inaczej osądzona? Bo tak to zrozumiałem.

[Owizor]

No w gruncie rzeczy tak. Została osądzona na podstawie raptem dwóch rzeczy: faktu iż była zakochana i faktu, że ongiś przed nawróceniem była członkiem Imperium. Obie rzeczy nijak jednak nie mogły być powodem wtrącenia jej do piekła, jako że obie zostały odkupione/rozwiązane pozytywnie. No i gdzie cała reszta żywota, cała reszta dokonań?
Żeby nie było: nie mam zastrzeżeń do Sądu samego w sobie, który był megaklimatyczny i świetnie zrobiony jeśli chodzi o wystrój i kostiumy! Mam zastrzeżenia po prostu do konkretnie swojego własnego przypadku, który przez nielogiczny wyrok zepsuł mi świetne wrażenie całości. Ale ja jestem tylko jeden - pozostali gracze niech się wypowiedzą za siebie, zapewne będą uważali tę scenę za świetną. Ja tylko piszę o swoich własnych wrażeniach

[Indiana]

[Travor]

[Owizor]

[wampirka]

[Frączek]

[Indiana]

[Indiana]

[Indiana]

[Frączek]

[Indiana]

No, bo już się bałam!

[Verlan]

Chwila, to ja mam w sumie pytanie do kadry. Z tego co zrozumiałem z konwersacji między Indi a Owizorem to imperialista po nawróceniu na wiarę, mordowaniu innych imperialistów i nawet po zniszczeniu nadziei Imperium na "zdobycie" swego ukochanego Imperatora nie ma szans na dostąpienie łaski wiecznego szczęścia u wielkiego stołu bogów. No to w takim razie jakie są kryteria odkupienia win u bogów północy przez imperialistę? I przy okazji- kiedy bogowie uznają kogoś za wroga swojej wiary, wystarczy powiedzieć " Cholerni bogowie", czy trzeba wypowiedzieć superuber tajną formułkę Imperium i splunąć na figurki bogów, a może należy walnąć któregoś kapłana?

[Indiana]

[Verlan]

[Leite]

Cóż, to ja wypiszę wszystkie epickie akcje z naszego turnusu, jakie tylko pamiętam

Ale zacznę od

Cytat:

Cóż, to ja wypiszę wszystkie epickie akcje z naszego turnusu, jakie tylko pamiętam Ale zacznę od Indiana napisał/a: Shatan napisał/a: aż do opuszczenia komnaty(?) nie ważył się podnieść głowy Dlatego z wszystkich trzech turnusów nikt łącznie z OG nie pamięta, w co byli ubrani bogowie

Ja wiem :3
Mort/Ashad miał ciemne szaty, z tego, co słyszałam, miał na sobie ubranie Sephresa czy coś
Walkiria/Wamp (wybaczcie niepoprawną pisownię) - Gorset, chyba kolczuga i spódnica?

Silva/Aerlinn - Jasne szaty, rogi zrobione z tych, no, kocich łapek (miękkie kuleczki na gałęzi), boso, srebrne tatuaże :3

Wida/Marin - Żółta szata, chyba też boso

Modwit/Kajtek - Ogólnie bojowo

Reg/Elfgar - Czerwona lub brązowa szata, nie?

I-nie-mam-pojęcia-kim-była/Kamila? - nie pamiętam, byłaś na skraju mojego pola widzenia i zasłaniali mi cię współtowarzysze

To było dawno i nie pamiętam wszystkiego ;_;

Wracając do akcji. Nie numeruję w kolejności epickości, bo się nie da

1. Środek nocy, środek Rozstajów. Rozmowa z naprowadzającą nas jednocześnie Indi.
I: A dziecko? Była już sekcja zwłok?
Ktoś: Była.
I: I co wyszło?
Ktoś: Na kościach były ślady ludzkich zębów.
Ktoś: A nie wilczych? Ludzkich?!
Ja: Ale jak to było? Najpierw ojciec zabił matkę, potem dziecko...
I: Umyka wam kolejność. Najpierw dziecko, potem matka, potem ojciec.
*Chwila ciszy*
Ja: Chcesz powiedzieć, że...matka zagryzła dziecko własnymi zębami, a potem za to zabił ją ojciec...?
I: A MY JEJ ODDALIŚMY ZĘBY?!
Dawno się tak nie bałam, to było zdecydowanie epickie, podobnie jak wjazdy zjawy. I to uczucie, gdy zjawa znika z obozu, więc zerkam w dół na ścieżkę z Warowni i zaczynam wrzeszczeć, bo Łoszad stoi pod bramą i się na mnie patrzy

2. Bardzo żałuję, że nie chciałam i jednocześnie nie mogłam iść do Twierdzy Moreigh w żadnej grupie (klaustrofobia + padł mi aparat, ten, na którym bardziej polegam bo gdyby nie to, bym poszła, tylko wolę w tunelu coś słyszeć )

3. Akcja z mordą... skisłam z tego, po prostu no nie Poza tym przyznam się, wreszcie miałam okazję pokrzyczeć na Terali, denerwowaliście mnie niemożebnie..

Wtrącę teorię Terali, tak dla przyszłych pokoleń, w jaki sposób powstają elfy. Elfy to ludzie, którzy wskutek popełnionych poniżej błędów zamieniają się w elfy.
Talsoi - człowiek, który zjadł za dużo ryb, się w niego zmienia. Lub gdy za długo pływasz.
Leśne - powstały wskutek mutacji Tavar, lub gdy za bardzo kochasz drzewa.
Wysokie - cóż, za dużo łazisz po bagnach.
Podziemne - za dużo łazisz po podziemiach.
Laro nie wiem, wolę nie wiedzieć XDD

4. Śmierć i kazamata, śpiew i pojedyncze wyciąganie ludzi na spacer...epicko :3 Szkoda tylko, że tą akcję mi popsuł Calvariam i ktoś tam jeszcze, bo nie ogarnęli się, że furtkę trzeba otworzyć >_<

5. Sąd boży...nie wiem, jak to ująć, ale się poryczałam :| to była tak świetna akcja, skazaliście Eriego (no, to nie było super, w sensie, nie mam zastrzeżeń do wyroku poza tym, że zabić Samboję mógł każdy z nas, ale moja postać i ja miałyśmy przez to doła) i byliście tacy poważni, że, no, emocje wyszły na wierzch, a jeszcze gorzej było, gdy wyszłam do sali biesiadej i Inga się mnie pyta, czy skazali Eriego ._.

6. Cała akcja z przemykaniem koło Qua, bo Ajdan...denerwowałam się strasznie, bo było wiadomo, że zginę (a sobie mówiłam, wyluzuj, twoja postać właśnie w taki sposób może a nawet powinna zginąć, bo Qua i ratowanie świata ) ale się udało i omatkoboskaale to były emocje..

7. Samboja i Ziemowit i "Otóż nie", gdy chcieliśmy go zabrać. Nie wiem, jak to opisać. To było tak epickie odegranie matki, która kocha swoje dziecko i nie chce go oddać, oraz bojącego się a później wściekłego dziecka ;_; "Całe twoje życie było złe!" ._.

8. Kradzież sztandaru i wszystko z tym związane, w tym mindfuck całego obozu

9. Zabójstwo w czasie biesiady i moje "Czoooo?!" Na wieść, że Reshi i Mirko zeskoczyli z palisady

10. Strandbrand, ja cię chyba zabiję, ty już wiesz, o co chodzi, podobnie Aerlinn i wszystkie osoby, którym opowiedziałeś ciekawa jestem niezmiernie, czy to zostanie gdzieś wspomniane...

11. Niezapomniana akcja naszego genialnego zwiadu i dostrzeżenie Marianny za drzewem. "Ona chyba płacze!"

12. Podejrzane miny wszystkich, gdy przy mapie podają Hersteinowi kubek, Akinori z niego pije a potem są obaj otruci

13. Niedowierzanie ze śmiercią Hersteina i to, że miałam uczucie "ale go wskrzeszą, prawda? "

14. Pierwsza akcja, zaczynająca obóz. Strzała i zielonotwarzowy koleś, atakujący, łamiący zęby

15.Światełko Elidisa, prowadzące za kolesiem, który ukradł sztandar

16. Wszelkie bitwy, kiedy ktoś z kadry zawsze podjeżdżał do mnie, dawał mi trzy trafienia i musiałam leżeć, nie nastrzelawszy się

17. ...."Mathlan, uzdrowienie, gorączka"...

18. Pierwsza wizyta w chramie i Ajdan, jego teksty o ludziach, że są martwi i znak, z moich strzał. Duży plus za to

19. Goblińska akcja z magiem życia To wygrało wszystko, dawno tak się nie śmiałam.

20. Łażenie po krzakach i akcja z driadami, drzewem i wysysaniem życia.

21. Próby powstrzymania mnie i Orhisa, żeby nie strzelać do poselstwa

22. No i oczywiście doppler Wojtka, to wcale nie było tak, że przy ognisku powiedziałam, że to brzmi, jak zdrada i zwróciłam uwagę na twoje niecodzienne ubranie

Wszystko było super, ale tak bardzo mi brakowało nocnych ataków i walk ;_; Tak bardzo czekałam co noc, aż coś nam wjedzie ;_; cóż, smuteg wielce

No i mam nieodparte wrażenie, że nigdy nie byłam na tych akcjach, które wnosiły coś do fabuły...nie było mnie na Sabacie, nie byłam w twierdzy, nie byłam na zabijaniu zjawy ani znajdywania żywego złota ;_; ale nie wiem, czemu tak wyszło.

[Travor]

[Indiana]

[Leite]

Cytat:

nigdy nie byłam na tych akcjach, które wnosiły coś do fabuły No, nie żebyś była świadkiem zabójstwa Samboi, jednym z nielicznych

No to to tak, swoją drogą, Samboja ginęła za każdym razem?

[wampirka]

Na razie tylko u Was
I ciekawi mnie czy ma z tym związek, że jako jedyni mieliście Og na tej scenie.

[Eri]

Tak, Wamp, obawiam się, że tak Ale to dobrze, absolutnie nie pomyślałbym w tej chwili o zabójstwie, gdyby nie ten sugestywny nóż...

[Leite]

Sądzę, ze OG nic nie zmieniał
A do akcji dorzucę jeszcze :

Leżymy martwi przed kazamatą z rytuałem a Wojtek jako OG taki tekst "macie leżeć nieruchomo i martwi, dla innych gra sie nje skończyła!". Po chwili wychodzi Wamp z kazamaty, krzycząc za siebie "wybić wszystkich!" A Wojtek takie ciche "a jednak..." XD