Karczma pod Silberbergiem

[wampirka]

[Eri]

Prawda, sam jestem ciekaw, co bym zrobił Bo zdeterminowany byłem, jak jasna cholera Zwłaszcza po pół godziny bezsensownego przekonywania w stylu "A może jednak dałabyś nam syna? Nic mu się nie stanie, przecież idziemy tylko w stronę armii Qa..."

[Frączek]

Swoją droga, w momencie w którym zabiliście Samboje, jej syn poszedł z Wami dobrowolnie czy jak? Bo jednak dwudziestolatek to kawał chłopa jest, wiec siła go zabrać łatwo nie jest.

[Eri]

Cóż... nie było łatwo Elfgar bardzo przekonująco odgrywał rolę dziecka, któremu zabito matkę I jeszcze nie dał się kurczę ogłuszyć
Na szczęście po kilku minutach szamotania uspokoił się trochę - ja interpretuję to tak, że po utracie osoby, która była największym łącznikiem z tym światem jego część boska wzięła górę, ale może to po prostu dyskretna pomoc BNa

[Leite]

Najpierw nie dało sie go oderwać od Samboi, żadne zaklęcia i ogłaszanie nic nie dawało. Potem go w trójkę ciągnęliśmy, dwójka za ręce, jedno z tylu, opornie, ale szedł. I w trakcie nas zwyzywał w stylu "Całe twoje życie było złe" itd xD

[Strandbrand]

Powtórzę za innymi, ale w tym wypadku to tylko dowód na jakość tych akcji.

Twierdza Morreigh - co tu dużo mówić, najbardziej emocjonująca, mroczna i genialnie zrobiona akcja jaka była. Wszystko począwszy od wrzasku na początku, krótkiej walki na placu, torturach (tutaj też zasługi dla Aver - twój krzyk naprawdę zmroził mi krew w żyłach i otworzył furtkę w moim umyśle dla stwierdzenia ,,nie przeżyjemy tego"), planowania ucieczki z celi (Naprawdę, robiliśmy dziwne rzeczy byle by się uwolnić...) i samej ucieczki (Dostałem osiągnięcie - przeczołgaj się przez trzydziestkę) zrobiło taki klimat... aż słów brak

Walna Bitwa - Samo rozwiązanie tego sporu między Halfdanem i Torleifem, Północą i Południem, czułem od początku historii. Ale formy bym nie przewidział i cieszę się - wielka, walna bitwa na otwartym polu to jest coś, co trzeba na stałe włączyć do turnusów Naprawdę świetnie się walczyło, ustalało taktykę i pojedynkowało. I tylko żałuję że jak głupcy poszliśmy samą wergundią na koniec. Nie wybaczę sobie tego nigdy.

Odzyskiwanie żywego złota - Gdyby nie twierdza Morreigh ta akcja zebrałaby ode mnie tytuł najlepszej akcji nocno-przerażającej. Naprawdę, powolne badanie białego domku, znalezienie posągów (Przepraszam wszystkie posągi oraz martwą smoczą kompanionkę za to że musieli przez moje ociąganie się marznąć i drętwieć tam), odkrywanie ich tajemnicy, kradzież żywego złota, ten okrzyk ,,Nie patrz w to" gdy ktoś zaczął oglądać wizerunek posągu na kartce... no po prostu miodzio I to wycofywanie się.

Uwaga, proszę o fanfary i werble. A oto i...

Ostatni bój - czyli to co długo zapamiętam. Naprawdę muszę uzasadniać czemuż to ostatnia, najdłuższa akcja w grze była epicka? Te emocje, ta walka, to rozstawianie się i taktyczne manewry (I stres gdy grupa z Wielkiego Chochoła przyszła do nas...), to oblężenie, te pościgi, te wybuchy!

Droga przez mgły - a to jest akcja kontrastująca z ostatnim bojem. Bo epickiej, z góry przegranej ale kontynuowanej walce w końcu polegliśmy. Czułem epickość, adrenalina wciąż gdzieś tam buzowała po wysłaniu Aidana i po wejściu samnijczyków do kazamaty... a tutaj proszę. Spokojny i samotny spacer przez lasy srebrnej góry o świcie... jest to bardzo niepozorna rzecz, ale czułem się naprawdę świetnie po tym spacerku. Taki spokojny, wyciszony, pogodzony z losem To też wyszło doskonale.

To są te największe epickie akcje jakie pamiętam i lubię. Jest oczywiście dużo mniejszych, które aż ciężko wymienić

[Indiana]

A ja czekam aż nam ktoś wyjaśni, dlaczego
I zbieram się do wieeelkiego opisu akcji poprzez wszystkie turnusy... Co będzie chyba nie do przeżycia

[Leite]

Jak napiszemy o tym opowiadanie, to będziesz pierwszą osobą, do której ono dotrze Indi

A ja bym chciała o naszym turnusie napisać cos Ala książkę, tylko ze potrzebowałabym przypomnieć sobie, co sie działo po kolei i wziąć od kilku chętnych osob opisy ich przeżyć

[Indiana]

Ode mnie na pewno pojawi się opowiadanie - post scriptum, zawierające jednocześnie te zaległe wprowadzenia, które się nie pojawiły.
Jak mówiłam, postaram się zrobić pewien wykaz akcji, które się odbyły, ale każdy turnus miał też inna ich konfigurację.

[Leite]

Oo, to spoczko bede wyczekiwać
Na pewno sie przydadzą, a ja w telefonie mam w notatkach jakieś luźne hasła, co było chyba po kolei, wiem tez, ze Lilith tez ma cos

[Rhonny]

Trochę się będę powtarzać, ale tak jak pisano wyżej - to tylko dowód na to, że niektóre akcje były naprawdę świetne i wszystkim zapadły w pamięć. So:

-Sabat i miecz Laami
Sabat kocham za kotołaki, śpiewy przy ogniu, sam ogień, Samboję i ten nieszczęsny dym, ogólnie niesamowity klimat;
Jako Smocza Kompania z oczywistych względów chciałam (łagodnie mówiąc) skontaktować się z Laami...
No dobra, już nam trochę odbijało i w każdej czerwonej wstążce albo szeleszczeniu widzieliśmy tajne znaki od smoczego ludu
...więc kiedy w końcu zaczęły się pokazywać te mordki w lesie, to miałam szczerą ochotę uciszyć tych od "po co my tu poleźliśmy za jakimiś zjawami, w ogóle o co chodzi, ścieżka idzie prosto, ta sama, którą tu przyszliśmy a my się będziemy przedzierać przez krzaki, rzal, bul itd."
Akcja była super, coraz większe napięcie, zwłaszcza kiedy okazało się, że nie można wejść na drogę, potem ta komunikacja na migi i szukanie kamyków, na koniec grobowiec... Emocje zwłaszcza dla Smoczej, osobiście wejść do grobowca i zabrać szkieletowi miecz... i jeszcze Laami pokazująca na migi to co było w sadze...
<duże serduszko za to!>

-Zjazd jarlów, a zwłaszcza jego ostatnia część, czyli Skrytotaniec
Ludzie się bawią, przysypiam na palisadzie i nagle to "Medyka, medyka!"
>to uczucie, gdy twoja fiolka z eliksirem na tamowanie krwawienia jest w domku, a osoba z poderżniętym gardłem leży na środku placu i, jak to bywa przy poderżnięciu gardła, wykrwawia się<
I nocny obchód po domkach z radosnym "Śpicie? Tak? A, to szkoda, bo musicie wstać i wypić eliksir zagęszczający krew, po chochelce dla wszystkich!!!"

-Akcja kiedy przez pół dnia rozkminialiśmy w karczmie o co chodzi z Lady Borgh-Du, jej synami, mężem, wszystkim, "bo ona była ruda", rozpisywanie tego na kartkach i to dramatyczne "DAM DAM DAAAAM" kiedy daty się pokryły :V
I jeszcze większe dam dam daaam pod tytułem "Gdzie jest Ofir?":
"-Imperium... Imperium! No właśnie, gdzie nasz Ofir?
-Wyszli...
-Jak to wyszli?!
-No chwilę temu..."
Pościgi i wybuchy (na jeziorze, ale wciąż), nie ma co

-Tortury oczywiście, to było autentycznie straszne
Czarnulka ._.
I odkrycie prawdziwej Vanory, to odliczanie... I komfortowe wyjście na koniec :>

-Końcówka bitwy i droga przez mgły :>
Nieudana wyprawa po Aidano-Ziemowita, fala samobójstw (do teraz nie wiem czo tam się stanęło) i ta beznadziejna próba wysłania Druida na plan bogów ._. Potem leżenie na tych zimnych, wilgotnych kamieniach i "MARTWI NA ZIEMIĘ i CISZA". I kmina w stylu "Aha, to zaraz będzie huk, niebo się rozpęknie na pół, bogowie przybędą, cofniemy czas, wszyscy wygramy i w ogóle, prawda? PRAWDA?!" A tu nic, tylko cisza
I po tym wszystkim wychodzi się na dwór, a tam już jasno, coraz cieplej, nikogo nie ma... jakby nic się nie stało. Świat wygląda tak samo, pomimo tego, że się umarło; to w pewien sposób daje do myślenia
I tak się idzie...
>krążenie wraca do kończyn<

Mogłabym jeszcze kilka wymienić, ale te są moimi ulubionymi

*Swoją drogą, czy ktoś mógłby mi opisać ubranie Samboji, bo chciałam narysować kochającą mamusię-czarownicę z synkiem, ale nie pamiętam dokładnie jak wyglądał jej strój Coś mi świta, że miała sukienkę z fibulami, jak na Teralkę przystało, ale szczegóły by mi się przydały
+jej imię pisze się przez "i" czy "j"?

[Indiana]

[Fachuraw]

Ja pamiętam ,jak moja postać podwójnie zdradziła i poszła z powrotem na stronę dobrych. Tam się wyleczyła i dostała w twarz z plaskacza (dzięki Avergill).I krzyczała ,że wszystkich przeprasza( nie wiem po co). Ale i tak miny kadry były bezcenne, jak mnie znaleźli po 3 godzinach po ostatnim boju

[Referen]

[Fachuraw]

Dzięki za sprostowanie

[Indiana]

Najlepsze jest to, że niczego z tego nie widziałam. Może to i lepiej.
Zasadnicza szkoda, jaką zdrajca uczynił, to był ten moment, kiedy wyszedł "do driad" - miał umówiony kontakt z wysłannikiem Qa i to zaraz za obozem. Wystarczyło zasadzić mu ogon.
Tymczasem on nieniepokojony poszedł i zameldował - lokalizacja drzewa driad oraz krasnoludy, chcące coś majstrować pod fortecą. Po czym wrócił, niepodejrzewany o nic, do drużyny.
Gdyby nie to...
Ach, i on nie otruł Hersteina.

[Travor]

To Ty naprawdę uważasz scenę zabicia matki broniącej swojego dziecka, za swoją akcję życia, co?
Może ja wychodzę na antypolaka, no, ale Ty to po prostu wychodzisz na niezłego psychola

[Indiana]

[Kodran]

I ta podwójna zdrada to nie tak
Całą sytuację najlepiej pamięta krasnolud ale jak nie napisze to ja streszcze

[Travor]

Że co, że jeszcze jednak nie?
Kurczę, może trzeba było jednak podjąć temat Listopadowego Przy czym stwierdziłem, że po co mi to, poczucie wspólnoty, nawet szczątkowe, to wciąż bardzo przyjemne... poczucie

[Indiana]

Kurtka, przestałam za Tobą nadążać
Zgaduję więc, że nadal trzymasz się tego całkiem zgrabnego porównania, ale o co teraz cho ze wspólnotą?
Przy czym żeby było jasne - wspólnota, jak się dowiedziała, co Eri zrobił, to nieźle darła na niego mordę i nikt mu za to rozgrzeszenia nie udzielił, a wręcz przeciwnie

[Travor]

Nieporozumienie jest zrozumiałe, bo użyłem maksymalnie skróconego wariantu mojej wypowiedzi, gdyż czuję się nieswojo, wchodząc z buciorami offtopu w temat o przeznaczeniu stricte artystycznym Pojedyncza kąśliwa uwaga zawsze spoko, no ale na textwalle nie mam już sumienia
Poproszę, nie wiem, może inny temat (chociaż nie gwarantuję, że warto tę dyskusję ciągnąć i rozbudowywać do całego tematu) lub jakąś inną formę uniknięcia perfidnego nie-na-tematu.


EDIT: Przy czym dzisiaj już nie odpowiem.

[Indiana]

No to złożyłam tutaj i można kontynuować

[Leite]

Yy po pierwsze Elerion nie poszedł z nami po Samboję tylko się poddał..po drugie gdy polazł "do driad" poszliśmy za nim w liczbie 4 osob..po trzecie, gdy wróciliśmy, pomógł nam sie przekradać kolo Qua czy tez walczyć z nimi, bo sie rzucił i zabił jednego z wrogów (wyrzuty sumienia bardzo?) po czym krytycznie ranny zjawił sie po drugiej stronie (po tym jak wrzeszczał cos po tamtej) i przepraszał wszystkich dopóki mógł, dalej nie wiem, bo miałam prywatną sytuacje fabularną i go olałam

[Michał Prasek]

Mnie osobiście zastanawia jedna rzecz. Co BNi chcieli osiągnąć usypiając krasnoluda, bo jeśli chcieli go uciszyć to praktyka pokazała że usypianie to kiepski pomysł.

[Leite]

Indiana, mam ci przekazać wyrazy szacunku za wymyślenie zjawy szczękaczki i wszystko, co z nią związane.
Przesyła moja znajoma, która bawi się w RPG od dawna i umie to sobie wyobrazić oraz być może pojedzie na obóz w '16

[Indiana]

Dziękuję, poniekąd niezasłużenie Pomysł wzięłam stąd:
http://www.filmweb.pl/film/Fairytale-2012-676897 Polecam, świetny horror Ja to przełożyłam na motyw fabularny, a Maks - na konkretne akcje.
A kumpelę rzecz jasna bierz